Page 738
ਖਿਨੁ ਰਹਨੁ ਨ ਪਾਵਉ ਬਿਨੁ ਪਗ ਪਾਗੇ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ଚରଣରେ ପଡିବା ବିନା ଏକ କ୍ଷଣ ମଧ୍ୟ ରହି ପାରେ ନାହିଁ।
ਹੋਇ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਹ ਸਭਾਗੇ ॥੩॥
ସୌଭାଗ୍ୟରୁ ଯଦି ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ହିଁ ସେ ମିଳିଥାନ୍ତି॥3॥
ਭਇਓ ਕ੍ਰਿਪਾਲੁ ਸਤਸੰਗਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇ ମୋତେ ସତସଙ୍ଗରେ ମିଳନ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਬੂਝੀ ਤਪਤਿ ਘਰਹਿ ਪਿਰੁ ਪਾਇਆ ॥
ମୋର ବିରହର ଜ୍ଵଳନ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି, କାରଣ ମୁଁ ହୃଦୟ ଘରେ ହିଁ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇ ଯାଇଛି।
ਸਗਲ ਸੀਗਾਰ ਹੁਣਿ ਮੁਝਹਿ ਸੁਹਾਇਆ ॥
ବର୍ତ୍ତମାନ ମୋତେ ସବୁ ଶୃଙ୍ଗାର ସୁନ୍ଦର ଲାଗୁଅଛି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥੪॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ମୋର ଭ୍ରମ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି॥4॥
ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਪਿਰੁ ਹੈ ਭਾਈ ॥
ହେ ସଖୀ! ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଯେଉଁଠି ଦେଖିଲେ ମଧ୍ୟ ପତି-ପ୍ରଭୁ ନଜର ଆସିଥାନ୍ତି।
ਖੋਲਿ੍ਹ੍ਹਓ ਕਪਾਟੁ ਤਾ ਮਨੁ ਠਹਰਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੫॥
ଗୁରୁ ମୋର କବାଟ ଖୋଲି ଦେଇଛନ୍ତି, ମୋର ମନ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟରୁ ହଟି ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ ଦ୍ଵିତୀୟ॥5॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5 ॥
ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਸਾਰਿ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੀ ਮੋਹਿ ਨਿਰਗੁਨ ਕੇ ਦਾਤਾਰੇ ॥
ହେ ମୁଁ ଗୁଣବିହୀନର ଦାତା! ମୁଁ ତୋର କେଉଁ କେଉଁ ଗୁଣ ସ୍ମରଣ କରି ତୋର ଆରାଧନା କରିବି?
ਬੈ ਖਰੀਦੁ ਕਿਆ ਕਰੇ ਚਤੁਰਾਈ ਇਹੁ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਥਾਰੇ ॥੧॥
ମୋର ଏହି ପ୍ରାଣ ଓ ଶରୀର ସବୁ ତୋ' ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଦିଆ ଯାଇଛି, ପୁଣି ମୁଁ, ତୋର ଦାସ ଶେବ କ, କି ଚତୁରତା କରି ପାରିବ?॥1॥
ਲਾਲ ਰੰਗੀਲੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਮਨਮੋਹਨ ਤੇਰੇ ਦਰਸਨ ਕਉ ਹਮ ਬਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ, ରଙ୍ଗିଲା ମନମୋହନ! ମୁଁ ତୋର ଦର୍ଶନ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥1॥
ਪ੍ਰਭੁ ਦਾਤਾ ਮੋਹਿ ਦੀਨੁ ਭੇਖਾਰੀ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਸਦਾ ਸਦਾ ਉਪਕਾਰੇ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ମୋର ଦାତା ଅଟୁ, ପରନ୍ତୁ ମୁଁ ତୋର ଦ୍ଵାରର ଦୀନ ଭିକାରୀ ଅଟେ, ତୁ ସଦା ମୋର ଉପକାର କରିଛୁ।
ਸੋ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਜਿ ਮੈ ਤੇ ਹੋਵੈ ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਅਗਮ ਅਪਾਰੇ ॥੨॥
ହେ ମୋର ଠାକୁର! ତୁ ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅପରାମ୍ପର ଅଟୁ, ଏପରି କୌଣସି କାର୍ଯ୍ୟ ନାହିଁ, ଯାହା ମୋ' ଦ୍ଵାରା ହୋଇ ପାରିବ॥2॥
ਕਿਆ ਸੇਵ ਕਮਾਵਉ ਕਿਆ ਕਹਿ ਰੀਝਾਵਉ ਬਿਧਿ ਕਿਤੁ ਪਾਵਉ ਦਰਸਾਰੇ ॥
ମୁଁ ତୋର କେଉଁ କେଉଁ ସେବା କରିବି ଆଉ କଣ କହି ତୋତେ ପ୍ରସନ୍ନ କରିବି? ଆଉ କେଉଁ ଉପାୟରେ ତୋର ଦର୍ଶନ କରିବି?
ਮਿਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈਐ ਅੰਤੁ ਨ ਲਹੀਐ ਮਨੁ ਤਰਸੈ ਚਰਨਾਰੇ ॥੩॥
ତୋର ବିସ୍ତାର ପାଇ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ତୋର ଅନ୍ତ ମିଳିପାରେ ନାହିଁ, ତୋର ଚରଣରେ ରହିବା ପାଇଁ ମୋର ମନ ଉଲ୍ଲସିତ ରହିଛି॥3॥
ਪਾਵਉ ਦਾਨੁ ਢੀਠੁ ਹੋਇ ਮਾਗਉ ਮੁਖਿ ਲਾਗੈ ਸੰਤ ਰੇਨਾਰੇ ॥
ମୁଁ ବାରମ୍ବାର ତୋ' ଠାରୁ ଏହି ଦାନ ମାଗିଥାଏ ଯେ ତୋର ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ମୋର ମୁଖରେ ଲଗାଇ ଦିଅ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਗੁਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਪ੍ਰਭਿ ਹਾਥ ਦੇਇ ਨਿਸਤਾਰੇ ॥੪॥੬॥
ନାନକଙ୍କ ଉପରେ ଗୁରୁ କୃପା ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରଭୁ ତାହାଙ୍କ ହାତ ଧରି ପାର କରାଇଛନ୍ତି||4||6||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੩
ସୁହୀ ମହଲା 5 ଘର 3
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸੇਵਾ ਥੋਰੀ ਮਾਗਨੁ ਬਹੁਤਾ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ସେବା ବହୁତ କମ କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ତାହାର ଚାହିଦା ବହୁତ ଅଧିକ ଥାଏ।
ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ਕਹਤੋ ਪਹੁਤਾ ॥੧॥
ସେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରେ ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ମିଥ୍ୟା ଘୋଷଣା କରିଥାଏ ଯେ ସେ ତାହାର ପାଖରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଛି॥1॥
ਜੋ ਪ੍ਰਿਅ ਮਾਨੇ ਤਿਨ ਕੀ ਰੀਸਾ ॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୀକାର କରିଛନ୍ତି, ସେ ତାହାଙ୍କ ସମକକ୍ଷ ଅଟେ।
ਕੂੜੇ ਮੂਰਖ ਕੀ ਹਾਠੀਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହା କେବଳ ମିଥ୍ୟା ଓ ମୂର୍ଖ ମନୁଷ୍ୟର ଜିଦି ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਭੇਖ ਦਿਖਾਵੈ ਸਚੁ ਨ ਕਮਾਵੈ ॥
ମିଥ୍ୟା ମନୁଷ୍ୟ ଧାର୍ମିକ ହେବାର ଗର୍ବ କରିଥାଏ ଏବଂ ସତ୍ୟର ସାଧନା କରେ ନାହିଁ।
ਕਹਤੋ ਮਹਲੀ ਨਿਕਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥੨॥
ସେ ଏହିପରି ମିଥ୍ୟା ଦାବି କରିଥାଉ, ପରନ୍ତୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚରଣ ନିକଟକୁ ଆସେ ନାହିଁ॥2॥
ਅਤੀਤੁ ਸਦਾਏ ਮਾਇਆ ਕਾ ਮਾਤਾ ॥
ସେ ମାୟାରେ ହିଁ ମସ୍ତ ରହିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ସ୍ଵୟଂକୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ କହିଥାଏ।
ਮਨਿ ਨਹੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਹੈ ਮੁਖਿ ਰਾਤਾ ॥੩॥
ତାହାର ମନରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ନଥାଏ, କିନ୍ତୁ ମିଥ୍ୟାରେ କହିଥାଏ ଯେ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ମଗ୍ନ ଅଛି॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਬਿਨਉ ਸੁਨੀਜੈ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି, 'ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋର ଏକ ବିନତି ଶୁଣ,
ਕੁਚਲੁ ਕਠੋਰੁ ਕਾਮੀ ਮੁਕਤੁ ਕੀਜੈ ॥੪॥
ମୁଁ କୁକର୍ମୀ, ନିର୍ଦ୍ଦୟ ଏବଂ କାମୁକ ମନୁଷ୍ୟକୁ ମୁକ୍ତ କରି ଦିଅ॥4॥
ਦਰਸਨ ਦੇਖੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ତୋର ଦର୍ଶନ-ଲାଳସାର ଦାନ ମୋତେ ମିଳୁ।
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਸੁਖਦਾਤੇ ਪੁਰਖ ਸੁਭਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੧॥੭॥
ହେ ସୁଖଦାତା ପ୍ରଭୁ! ତୁ ମୋର ଶୁଭଚିନ୍ତକ ଅଟୁ॥1॥ରୁହଦ୍ଵିତୀୟ॥1॥7॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5 ॥
ਬੁਰੇ ਕਾਮ ਕਉ ਊਠਿ ਖਲੋਇਆ ॥
ମନ୍ଦ କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ମନୁଷ୍ୟ ଶୀଘ୍ର ପ୍ରସ୍ତୁତ ହୋଇଥାଏ,
ਨਾਮ ਕੀ ਬੇਲਾ ਪੈ ਪੈ ਸੋਇਆ ॥੧॥
ପରନ୍ତୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଜପିବାର ଶୁଭ ସମୟରେ ବେଖାତିର ହୋଇ ଶୋଇ ରହିଥାଏ॥1॥
ਅਉਸਰੁ ਅਪਨਾ ਬੂਝੈ ਨ ਇਆਨਾ ॥
ଏହି ଜ୍ଞାନହୀନ ନିଜ ଜୀବନର ସୁଅବସରକୁ ବୁଝେ ନାହିଁ।
ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਰੰਗਿ ਲਪਟਾਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ମାୟା-ମୋହର ରଙ୍ଗରେ ହିଁ ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਲੋਭ ਲਹਰਿ ਕਉ ਬਿਗਸਿ ਫੂਲਿ ਬੈਠਾ ॥
ସେ ଲୋଭର ଲହଡିରେ ଖୁସି ହୋଇ ଗର୍ବ ସହିତ ବସିଥାଏ।
ਸਾਧ ਜਨਾ ਕਾ ਦਰਸੁ ਨ ਡੀਠਾ ॥੨॥
ସେ ସାଧୁଜନଙ୍କ ଦର୍ଶନ କେବେ କରେ ନାହିଁ॥2॥
ਕਬਹੂ ਨ ਸਮਝੈ ਅਗਿਆਨੁ ਗਵਾਰਾ ॥
ସେ ଅଜ୍ଞାନ ଓ ବୋକା କେବେ ମଧ୍ୟ ବୁଝେ ନାହିଁ ଏବଂ
ਬਹੁਰਿ ਬਹੁਰਿ ਲਪਟਿਓ ਜੰਜਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ବାରମ୍ବାର ଦୁନିଆର ଜଞ୍ଜାଳରେ ଫସି ରହିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਬਿਖੈ ਨਾਦ ਕਰਨ ਸੁਣਿ ਭੀਨਾ ॥
ସେ ନିଜ କାନରେ ବିକାରର ଗୀତ ଶୁଣି ବଡ ଖୁସି ହୋଇଥାଏ।
ਹਰਿ ਜਸੁ ਸੁਨਤ ਆਲਸੁ ਮਨਿ ਕੀਨਾ ॥੩॥
କିନ୍ତୁ ହରିଯଶ ଶୁଣିବାରେ ମନରେ ଆଳସ୍ୟ କରିଥାଏ॥3॥
ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਨਾਹੀ ਰੇ ਪੇਖਤ ਅੰਧੇ ॥
ହେ ଅନ୍ଧ ମନୁଷ୍ୟ! ତୁ ନିଜ କାହିଁକି ଦେଖୁ ନାହୁଁ ଯେ
ਛੋਡਿ ਜਾਹਿ ਝੂਠੇ ਸਭਿ ਧੰਧੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏକ ଦୀନ ତୁ ମଧ୍ୟ ଦୁନିଆର ସାରା ଧନ୍ଦା ଛାଡି ଏଠାରୁ ଚାଲିଯିବୁ॥1॥ରୁହ॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਬਖਸ ਕਰੀਜੈ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି, ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ କ୍ଷମା କର ଏବଂ