Page 696
ਜੈਤਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧ ਚਉਪਦੇ
ଜୈତସରୀ ମହଲା 4 ଘର 1 ଚଉପଦୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਮੇਰੈ ਹੀਅਰੈ ਰਤਨੁ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਬਸਿਆ ਗੁਰਿ ਹਾਥੁ ਧਰਿਓ ਮੇਰੈ ਮਾਥਾ ॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁ ମୋର କପାଳରେ ନିଜ ଆଶୀର୍ବାଦର ହାତ ରଖିଛନ୍ତି, ମୋର ହୃଦୟରେ ହରିନାମ ରୂପୀ ରତ୍ନ ବାସ କରିଛି।
ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਕਿਲਬਿਖ ਦੁਖ ਉਤਰੇ ਗੁਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਓ ਰਿਨੁ ਲਾਥਾ ॥੧॥
ମୋର ଜନ୍ମ-ଜନ୍ମାନ୍ତରର କ୍ଲେଶ-ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି, କାରଣ ଗୁରୁ ମୋତେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ମୋର ଋଣ ସୁଝି ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਭਜੁ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸਭਿ ਅਰਥਾ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ରାମନାମର ଭଜନ କର, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ତୋର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧ ହୋଇଯିବ।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜੀਵਨੁ ਬਿਰਥਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମୋର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଦୃଢ କରି ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ନାମ ବିନା ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ॥ରୁହ॥
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਮੂੜ ਭਏ ਹੈ ਮਨਮੁਖ ਤੇ ਮੋਹ ਮਾਇਆ ਨਿਤ ਫਾਥਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ମନୁଷ୍ୟ ମୂର୍ଖ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ମାୟାର ମୋହରେ ଫସି ରହିଥାଏ।
ਤਿਨ ਸਾਧੂ ਚਰਣ ਨ ਸੇਵੇ ਕਬਹੂ ਤਿਨ ਸਭੁ ਜਨਮੁ ਅਕਾਥਾ ॥੨॥
ଯିଏ କେବେ ମଧ୍ୟ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ସେବା କରି ନହିଁ, ତାହାର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥରେ ଚାଲିଯାଏ॥2॥
ਜਿਨ ਸਾਧੂ ਚਰਣ ਸਾਧ ਪਗ ਸੇਵੇ ਤਿਨ ਸਫਲਿਓ ਜਨਮੁ ਸਨਾਥਾ ॥
ଯିଏ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ସେବା କରିଛି, ତାହାର ଜୀବନ ସଫଳ ହୋଇ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਮੋ ਕਉ ਕੀਜੈ ਦਾਸੁ ਦਾਸ ਦਾਸਨ ਕੋ ਹਰਿ ਦਇਆ ਧਾਰਿ ਜਗੰਨਾਥਾ ॥੩॥
ହେ ଜଗନ୍ନାଥ! ହେ ହରି! ମୋ' ଉପରେ ଦୟା କର ଆଉ ମୋତେ ନିଜର ଦାସର ଦାସ ବନାଅ॥3॥
ਹਮ ਅੰਧੁਲੇ ਗਿਆਨਹੀਨ ਅਗਿਆਨੀ ਕਿਉ ਚਾਲਹ ਮਾਰਗਿ ਪੰਥਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ଅନ୍ଧ, ଜ୍ଞାନହୀନ ଅଟେ, ମୁଁ କିପରି ସତମାର୍ଗରେ ଚାଲି ପାରିବି।
ਹਮ ਅੰਧੁਲੇ ਕਉ ਗੁਰ ਅੰਚਲੁ ਦੀਜੈ ਜਨ ਨਾਨਕ ਚਲਹ ਮਿਲੰਥਾ ॥੪॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଗୁରୁ! ମୋ' ଭଳି ଜ୍ଞାନରେ ଅନ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ନିଜ ସାହାରା ପ୍ରଦାନ କର||4||1||
ਜੈਤਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଜୈତସରୀ ମହଲା 4 ॥
ਹੀਰਾ ਲਾਲੁ ਅਮੋਲਕੁ ਹੈ ਭਾਰੀ ਬਿਨੁ ਗਾਹਕ ਮੀਕਾ ਕਾਖਾ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ରୂପୀ ହୀରା ବଡ ଅମୂଲ୍ୟ ଏବଂ ବହୁମୂଲ୍ୟ ଅଟେ, କିନ୍ତୁ ଗ୍ରାହକ ବିନା ଏହି ନାମ ରୂପୀ ହୀରା ମୂଲ୍ୟହୀନ ଅଟେ।
ਰਤਨ ਗਾਹਕੁ ਗੁਰੁ ਸਾਧੂ ਦੇਖਿਓ ਤਬ ਰਤਨੁ ਬਿਕਾਨੋ ਲਾਖਾ ॥੧॥
ଯେତେବେଳେ ନାମ ରତ୍ନର ଗ୍ରାହକ ସାଧୁ ରୂପୀ ଗୁରୁ ଦେଖନ୍ତି, ଏହି ହୀରା ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କାରେ ବିକ୍ରି ହୋଇଥାଏ॥1॥
ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਗੁਪਤ ਹੀਰੁ ਹਰਿ ਰਾਖਾ ॥
ଭଗବାନ ମୋର ହୃଦୟରେ ଏହି ହୀରାକୁ ଗୁପ୍ତ ଭାବ ରେ ରଖିଛନ୍ତି।
ਦੀਨ ਦਇਆਲਿ ਮਿਲਾਇਓ ਗੁਰੁ ਸਾਧੂ ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਹੀਰੁ ਪਰਾਖਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେତେବେଳେ ଦୀନଦୟାଳୁ ପରମେଶ୍ଵର ମୋତେ ସାଧୁ ରୂପୀ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଛନ୍ତି, ମୁଁ ହରିଙ୍କ ପରଖ ନେଇଛି॥ରୁହ॥
ਮਨਮੁਖ ਕੋਠੀ ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ਤਿਨ ਘਰਿ ਰਤਨੁ ਨ ਲਾਖਾ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ବ୍ୟକ୍ତିର ହୃଦୟରେ ଅଜ୍ଞାନତାର ଅନ୍ଧକାର ବନି ରହିଥାଏ ଆଉ ତାହାର ହୃଦୟ-ଘରେ ନାମ ରୂପୀ ହୀରା ଦେଖାଯାଏ ନାହିଁ।
ਤੇ ਊਝੜਿ ਭਰਮਿ ਮੁਏ ਗਾਵਾਰੀ ਮਾਇਆ ਭੁਅੰਗ ਬਿਖੁ ਚਾਖਾ ॥੨॥
ସେହି ମୂର୍ଖ ମାୟାରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇ ନାଶ ହୋଇଯାଏ, କାରଣ ସେ ମାୟା ରୂପୀ ନାଗିନୀର ବିଷ ହିଁ ଚାଖିଥାଏ॥2॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਾਧ ਮੇਲਹੁ ਜਨ ਨੀਕੇ ਹਰਿ ਸਾਧੂ ਸਰਣਿ ਹਮ ਰਾਖਾ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ମୋତେ ମହାପୁରୁଷ-ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଳନ କରାଇ ଦିଅ ଏବଂ ସାଧୁ ରୂପୀ ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ହିଁ ରଖ।
ਹਰਿ ਅੰਗੀਕਾਰੁ ਕਰਹੁ ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ਹਮ ਪਰੇ ਭਾਗਿ ਤੁਮ ਪਾਖਾ ॥੩॥
ହେ ହରି! ମୋତେ ନିଜର ବନାଅ, ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ଦୌଡି ତୋ' ପାଖକୁ ଆସିଛି॥3॥
ਜਿਹਵਾ ਕਿਆ ਗੁਣ ਆਖਿ ਵਖਾਣਹ ਤੁਮ ਵਡ ਅਗਮ ਵਡ ਪੁਰਖਾ ॥
ମୋର ଜିହ୍ଵା ତୋର କେଉଁ କେଉଁ ଗୁଣକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ପାରିବ, କାରଣ ତୁ ବଡ ଅଗମ୍ୟ ଓ ମହାନ ପୁରୁଷ ଅଟୁ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਪਾਖਾਣੁ ਡੁਬਤ ਹਰਿ ਰਾਖਾ ॥੪॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବାନ ବଡ କୃପା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ମୋ' ଭଳି ବୁଡୁଥିବା ପଥରକୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି||4||2||