Page 656
ਇਕ ਬਸਤੁ ਅਗੋਚਰ ਲਹੀਐ ॥
ଏକ ଅଗୋଚର ବସ୍ତୁ ସନ୍ଧାନ କରିବା ପାଇଁ
ਬਸਤੁ ਅਗੋਚਰ ਪਾਈ ॥
ମୁଁ ଅଗୋଚର ବସ୍ତୁକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, କାରଣ
ਘਟਿ ਦੀਪਕੁ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੨॥
ମୋର ହୃଦୟରେ ଜ୍ଞାନର ଦୀପକ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ ହୋଇଛି॥2॥
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਅਬ ਜਾਨਿਆ ॥
କବୀର କହନ୍ତି ଯେ ଏବେ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜାଣି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਜਬ ਜਾਨਿਆ ਤਉ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ବୁଝି ନେଇଛି, ମୋର ମନ କୃତାର୍ଥ ହୋଇ ଯାଇଛି,
ਮਨ ਮਾਨੇ ਲੋਗੁ ਨ ਪਤੀਜੈ ॥
ପରନ୍ତୁ ଲୋକମାନେ ଏହାକୁ ବିଶ୍ଵାସ କରନ୍ତି ନାହିଁ।
ਨ ਪਤੀਜੈ ਤਉ ਕਿਆ ਕੀਜੈ ॥੩॥੭॥
ଯଦି ସେମାନେ ବିଶ୍ଵାସ କରନ୍ତି ନାହିଁ, ତାହାହେଲେ ମୁଁ କଣ କରି ପାରିବି?||3||7||
ਹ੍ਰਿਦੈ ਕਪਟੁ ਮੁਖ ਗਿਆਨੀ ॥
ତୋର ହୃଦୟରେ ଛଳ-କପଟ ଅଛି ଆଉ ମୁଖରେ ଜ୍ଞାନର କଥା କରୁ ଅଛୁ।
ਝੂਠੇ ਕਹਾ ਬਿਲੋਵਸਿ ਪਾਨੀ ॥੧॥
ହେ ମିଥ୍ୟା ବ୍ୟକ୍ତି! ତୁ କାହିଁକି ଜଳର ମନ୍ଥନ କରୁଛୁ ଅର୍ଥାତ ବେକାର କଥା କହୁଛୁ॥1॥
ਕਾਂਇਆ ਮਾਂਜਸਿ ਕਉਨ ਗੁਨਾਂ ॥
ଏହି କାୟାକୁ ସ୍ଵଛ କରିବାର ଲାଭ କିଛି ନାହିଁ,
ਜਉ ਘਟ ਭੀਤਰਿ ਹੈ ਮਲਨਾਂ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯଦି ତୋର ହୃଦୟ ମଇଳାରେ ଭରି ରହିଛି॥1॥ରୁହ॥
ਲਉਕੀ ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਨ੍ਹ੍ਹਾਈ ॥
ଯଦି କଲରା ଅଠଷଠି ତୀର୍ଥ ଯାଇ ସ୍ନାନ କରି ନିଏ, ତାହାହେଲେ ମଧ୍ୟ
ਕਉਰਾਪਨੁ ਤਊ ਨ ਜਾਈ ॥੨॥
ତାହାର ପିତା ଦୂର ହୁଏନାହିଁ।
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਬੀਚਾਰੀ ॥
ଗଭୀର ବିଚାର କରି କବୀର କହିଛନ୍ତି ଯେ
ਭਵ ਸਾਗਰੁ ਤਾਰਿ ਮੁਰਾਰੀ ॥੩॥੮॥
ହେ ମୁରାରୀ! ମୋତେ ଏହି ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦିଅ||3||8||
ਸੋਰਠਿ
ସୋରଠି
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਬਹੁ ਪਰਪੰਚ ਕਰਿ ਪਰ ਧਨੁ ਲਿਆਵੈ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ଅନେକ ପ୍ରକାର ପ୍ରବଞ୍ଚନା କରି ପର-ଧାନ ନେଇଥାଏ ଆଉ
ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਪਹਿ ਆਨਿ ਲੁਟਾਵੈ ॥੧॥
ଆଉ ସେହି ଧନକୁ ଆଣି ପୁତ୍ର ଓ ପତ୍ନୀ ପାଖରେ ବିଛାଇ ଦିଏ॥1॥
ਮਨ ਮੇਰੇ ਭੂਲੇ ਕਪਟੁ ਨ ਕੀਜੈ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଭୁଲରେ ମଧ୍ୟ ଛଳ-କପଟ କର ନାହିଁ,
ਅੰਤਿ ਨਿਬੇਰਾ ਤੇਰੇ ਜੀਅ ਪਹਿ ਲੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କାରଣ ଜୀବନର ଅନ୍ତରେ ତୋର ଆତ୍ମାକୁ ମଧ୍ୟ କର୍ମର ହିସାବ ଦେବାକୁ ପଡିବ॥1॥ରୁହ॥
ਛਿਨੁ ਛਿਨੁ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ਜਰਾ ਜਨਾਵੈ ॥
ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଏହି ଶରୀର କ୍ଷୀଣ ହୋଇ ଯାଉଛି ଆଉ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ବଢି ଯାଉଛି।
ਤਬ ਤੇਰੀ ਓਕ ਕੋਈ ਪਾਨੀਓ ਨ ਪਾਵੈ ॥੨॥
ସେତେବେଳେ ତୋର ହାତରେ କେହି ମଧ୍ୟ ଗୋଟିଏ ଟୋପା ଜଳ ଦେବେ ନାହିଁ॥2॥
ਕਹਤੁ ਕਬੀਰੁ ਕੋਈ ਨਹੀ ਤੇਰਾ ॥
କବୀର କହନ୍ତି ଯେ ତୋର କେହି ମଧ୍ୟ ନାହାନ୍ତି,
ਹਿਰਦੈ ਰਾਮੁ ਕੀ ਨ ਜਪਹਿ ਸਵੇਰਾ ॥੩॥੯॥
ତୁ କାହିଁକି ଉଚିତ ସମୟ ବ୍ରହ୍ମ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ରାମଙ୍କ ନାମ ଜପ କରୁ ନାହୁଁ||3||9||
ਸੰਤਹੁ ਮਨ ਪਵਨੈ ਸੁਖੁ ਬਨਿਆ ॥
ହେ ସନ୍ଥ! ପବନ ଭଳି ମନକୁ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ
ਕਿਛੁ ਜੋਗੁ ਪਰਾਪਤਿ ਗਨਿਆ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହିପରି ଲାଗୁଛି ଯେ ମୋର ମିଳନର କିଛି ମାତ୍ରା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି॥ରୁହ॥
ਗੁਰਿ ਦਿਖਲਾਈ ਮੋਰੀ ॥
ଗୁରୁ ମୋତେ ସେହି ଦୁର୍ବଳତା ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି,
ਜਿਤੁ ਮਿਰਗ ਪੜਤ ਹੈ ਚੋਰੀ ॥
ଯେଉଁ କାରଣରୁ ବିକାର ରୂପୀ ମୃଗ ଗୁପ୍ତ ଭାବରେ ପ୍ରବେଶ କରିଛି।
ਮੂੰਦਿ ਲੀਏ ਦਰਵਾਜੇ ॥
ମୁଁ ଦ୍ଵାର ବନ୍ଦ କରି ଦେଇଛି ଆଉ
ਬਾਜੀਅਲੇ ਅਨਹਦ ਬਾਜੇ ॥੧॥
ମୋ' ଭିତରେ ଅନାହଦ ନାଦ ବାଜୁଛି॥1॥
ਕੁੰਭ ਕਮਲੁ ਜਲਿ ਭਰਿਆ ॥
ମୋର ହୃଦୟ କମଳର ପାତ୍ର ପାପର ଜଳରେ ଭରି ହୋଇଛି।
ਜਲੁ ਮੇਟਿਆ ਊਭਾ ਕਰਿਆ ॥
ମୁଁ ବିକାର ଜଳକୁ କାଢି ଦେଇଛି ଆଉ ପାତ୍ରକୁ ସିଧା କରି ଦେଇଛି।
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਨ ਜਾਨਿਆ ॥
କବୀର କହନ୍ତି ଯେ ଏହି ସେବକ ଏହାକୁ ବୁଝି ନେଇଛି,
ਜਉ ਜਾਨਿਆ ਤਉ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥੨॥੧੦॥
ଯେତେବେଳେ ବୁଝି ନେଇଛି, ମୋର ମନ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇ ଯାଇଛି||2||10||
ਰਾਗੁ ਸੋਰਠਿ ॥
ରାଗ ସୋରଠି॥
ਭੂਖੇ ਭਗਤਿ ਨ ਕੀਜੈ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ଭୋକିଲା ରହି ମୋତେ ତୋର ଭକ୍ତି ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ,
ਯਹ ਮਾਲਾ ਅਪਨੀ ਲੀਜੈ ॥
ତେଣୁ ନିଜର ଏହି ମାଳା ଫେରାଇ ନିଅ।
ਹਉ ਮਾਂਗਉ ਸੰਤਨ ਰੇਨਾ ॥
ମୁଁ କେବଳ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ହିଁ ମାଗୁଛି ଆଉ
ਮੈ ਨਾਹੀ ਕਿਸੀ ਕਾ ਦੇਨਾ ॥੧॥
ମୁଁ କାହାକୁ କିଛି ଦେବାକୁ ନାହିଁ॥1॥
ਮਾਧੋ ਕੈਸੀ ਬਨੈ ਤੁਮ ਸੰਗੇ ॥
ହେ ମାଧବ! ତୋ' ସାଥିରେ ମୋର ପ୍ରେମ କିପରି ବନି ରହି ପାରିବ?
ਆਪਿ ਨ ਦੇਹੁ ਤ ਲੇਵਉ ਮੰਗੇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯଦି ତୁ ସ୍ଵୟଂ ଦେଉ ନାହୁଁ, ତାହାହେଲେ ବିନତି କରି ତୋ' ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନେବି॥ରୁହ॥
ਦੁਇ ਸੇਰ ਮਾਂਗਉ ਚੂਨਾ ॥ ਪਾਉ ਘੀਉ ਸੰਗਿ ਲੂਨਾ ॥
ମୁଁ ଦୁଇ ସେର ଅଟା ଆଉ ଏକ ପାଉ ଘିଅ ସାଥିରେ ଲବଣ ମାଗୁଅଛି।
ਅਧ ਸੇਰੁ ਮਾਂਗਉ ਦਾਲੇ ॥
ମୁଁ ଅଧା ସେର ଡାଲି ମଧ୍ୟ ମାଗୁଅଛି ଆଉ
ਮੋ ਕਉ ਦੋਨਉ ਵਖਤ ਜਿਵਾਲੇ ॥੨॥
ଏହି ସବୁ ସାମଗ୍ରୀ ଦୁଇ ସମୟ ଜୀବନ ନିର୍ବାହ କରିବା ପାଇଁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ॥2॥
ਖਾਟ ਮਾਂਗਉ ਚਉਪਾਈ ॥ ਸਿਰਹਾਨਾ ਅਵਰ ਤੁਲਾਈ ॥
ମୁଁ ଚାରି ଗୋଡ ଥିବା ଖଟ ଆଉ ସାଥିରେ ଏକ ତକିଆ ଓ ସେଜ ମଧ୍ୟ ମାଗୁଅଛି।
ਊਪਰ ਕਉ ਮਾਂਗਉ ਖੀਂਧਾ ॥
ଘୋଡାଇ ହେବା ପାଇଁ ଏକ ରେଜାଇ ମଧ୍ୟ ମାଗୁଅଛି।
ਤੇਰੀ ਭਗਤਿ ਕਰੈ ਜਨੁ ਥੀਧਾ ॥੩॥
ସେତେବେଳେ ହିଁ ତୋର ଏହି ସେବକ ତୋର ଭକ୍ତି ପ୍ରେମ ପୂର୍ବକ କରି ପାରିବ॥3॥
ਮੈ ਨਾਹੀ ਕੀਤਾ ਲਬੋ ॥ ਇਕੁ ਨਾਉ ਤੇਰਾ ਮੈ ਫਬੋ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଚିଜ ମାଗିବାରେ କିଛି ଲାଳସା କରି ନାହିଁ ଆଉ ଏକ ତୋର ନାମ ହିଁ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ਤਉ ਹਰਿ ਜਾਨਿਆ ॥੪॥੧੧॥
କବୀର କହନ୍ତି ଯେ ମୋର ମନ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି ଓ ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜାଣି ନେଇଛି॥4॥11॥
ਰਾਗੁ ਸੋਰਠਿ ਬਾਣੀ ਭਗਤ ਨਾਮਦੇ ਜੀ ਕੀ ਘਰੁ ੨
ରାଗ ସୋରଠି ବାଣୀ ଭଗତ ନାମଘର 2
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਜਬ ਦੇਖਾ ਤਬ ਗਾਵਾ ॥
ଯେବେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିଥାଏ, ସେତେବେଳେ ହିଁ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ,
ਤਉ ਜਨ ਧੀਰਜੁ ਪਾਵਾ ॥੧॥
ସେତେବେଳେ ହିଁ ମୋତେ ଧୀରଜ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ॥1॥