Page 627
ਜਿ ਕਰਾਵੈ ਸੋ ਕਰਣਾ ॥
ଯାହା କିଛି ତୁମର ଜୀବ ଦ୍ଵାରା କରାଇ ଥାଅ, ସେ ତାହା କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾ ॥੨॥੭॥੭੧॥
ଦାସ ନାନକ ତୋର ହିଁ ଶରଣ ନେଇଛନ୍ତି ||2||7||71||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਪਰੋਇਆ ॥
ଯେବେ ଠାରୁ ଆମେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କରିଛୁ,
ਸਭੁ ਕਾਜੁ ਹਮਾਰਾ ਹੋਇਆ ॥
ଆମର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਪ੍ਰਭ ਚਰਣੀ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣରେ ତାହାର ମନ ଲାଗିଥାଏ,
ਪੂਰਨ ਜਾ ਕੇ ਭਾਗਾ ॥੧॥
ଯାହାର ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ୍ୟ ଉଦୟ ହୋଇଯାଏ॥1॥
ਮਿਲਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਹਰਿ ਧਿਆਇਆ ॥
ସତସଙ୍ଗତିରେ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇ ଆମେ ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଛୁ।
ਆਠ ਪਹਰ ਅਰਾਧਿਓ ਹਰਿ ਹਰਿ ਮਨ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଆଠ ପହର ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ଆମର ମନୋବାଞ୍ଚିତ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥
ਪਰਾ ਪੂਰਬਲਾ ਅੰਕੁਰੁ ਜਾਗਿਆ ॥
ଆମର ଆଦି ଓ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମର କର୍ମର ଅଙ୍କୁର ଜାଗ୍ରତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ
ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਮਨੁ ਲਾਗਿਆ ॥
ମନ ରାମ ନାମରେ ମଗ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਮਨਿ ਤਨਿ ਹਰਿ ਦਰਸਿ ਸਮਾਵੈ ॥
ଏବେ ମନ ଓ ତନ ହରିଙ୍କ ଦର୍ଶନରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਸਚੇ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੨॥੮॥੭੨॥
ଦାସ ନାନକ ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରିଥାନ୍ତି||2||8||72||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਪ੍ਰਭੂ ਚਿਤਾਰਿਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଆମେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରିଛୁ,
ਕਾਰਜ ਸਭਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥
ଯାହା ଫଳରେ ଆମର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି
ਮੰਦਾ ਕੋ ਨ ਅਲਾਏ ॥
ଏବେ କେହି ମଧ୍ୟ ଆମକୁ ମନ୍ଦ କହେ ନାହିଁ ଆଉ
ਸਭ ਜੈ ਜੈ ਕਾਰੁ ਸੁਣਾਏ ॥੧॥
ସମସ୍ତେ ଆମର ଜୟ-ଜୟକାର କରିଥାନ୍ତି॥1॥
ਸੰਤਹੁ ਸਾਚੀ ਸਰਣਿ ਸੁਆਮੀ ॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! ସେହି ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଶରଣ ହିଁ ଶାଶ୍ଵତ ଅଟେ।
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਹਾਥਿ ਤਿਸੈ ਕੈ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସବୁ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁ ତାହାଙ୍କ ବଶରେ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ସେହି ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ଅଟନ୍ତି॥ରୁହ॥
ਕਰਤਬ ਸਭਿ ਸਵਾਰੇ ॥ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪੁਨਾ ਬਿਰਦੁ ਸਮਾਰੇ ॥
ପ୍ରଭୁ ଆମର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ କରିଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପାଳନ କରିଛନ୍ତି।
ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ਪ੍ਰਭ ਨਾਮਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ପାପୀକୁ ପବିତ୍ର କରିଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨਾ ॥੨॥੯॥੭੩॥
ଦାସ ନାନକ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟନ୍ତି||2||9||73||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਸਾਜਿ ਸਵਾਰਿਆ ॥ ਇਹੁ ਲਹੁੜਾ ਗੁਰੂ ਉਬਾਰਿਆ ॥
ପରଂବ୍ରହ୍ମ-ପରମେଶ୍ଵର ଆମ ହରି ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି ଓ ସୁଶୋଭିତ କରିଛନ୍ତି, ସେହି ଛୋଟ ବାଳକକୁ ଗୁରୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି।
ਅਨਦ ਕਰਹੁ ਪਿਤ ਮਾਤਾ ॥ ਪਰਮੇਸਰੁ ਜੀਅ ਕਾ ਦਾਤਾ ॥੧॥
ହେ ମାତା-ପିତା! ଆନନ୍ଦ କର, ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ପ୍ରାଣଦାତା ଅଟନ୍ତି॥1॥
ਸੁਭ ਚਿਤਵਨਿ ਦਾਸ ਤੁਮਾਰੇ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମର ସେବକ ସବୁଙ୍କ ଭଲ ହିଁ ଭାବନ୍ତି।
ਰਾਖਹਿ ਪੈਜ ਦਾਸ ਅਪੁਨੇ ਕੀ ਕਾਰਜ ਆਪਿ ਸਵਾਰੇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁ ନିଜ ସେବକର ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ବଜାୟ ରଖିଛୁ ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାର କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ କରିଛୁ॥ରୁହ॥
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ବଡ ପରୋପକାରୀ ଅଟନ୍ତି,
ਪੂਰਨ ਕਲ ਜਿਨਿ ਧਾਰੀ ॥
ଯିଏ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ କଳା ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਸਰਣੀ ਆਇਆ ॥
ନାନକ ତାହାଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛନ୍ତି ଆଉ
ਮਨ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥੧੦॥੭੪॥
ତାହାଙ୍କୁ ମନୋବାଞ୍ଚିତ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ||2||10||74||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਸਦਾ ਸਦਾ ਹਰਿ ਜਾਪੇ ॥
ମୁଁ ସର୍ବଦା ହରିଙ୍କ ଭଜନ କରିଥାଏ।
ਪ੍ਰਭ ਬਾਲਕ ਰਾਖੇ ਆਪੇ ॥
ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବାଳକ(ହରିଗୋବିନ୍ଦ)ଙ୍କ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି।
ਸੀਤਲਾ ਠਾਕਿ ਰਹਾਈ ॥
ସେ କୃପା କରି ବସନ୍ତ ରୋଗ ଉପରେ ଅଙ୍କୁଶ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਬਿਘਨ ਗਏ ਹਰਿ ਨਾਈ ॥੧॥
ହରିନାମ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ଆମର ସବୁ ବିଘ୍ନ ନାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥
ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਹੋਆ ਸਦਾ ਦਇਆਲਾ ॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ସର୍ବଦା ମୋ’ ଉପରେ ଦୟାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਅਰਦਾਸਿ ਸੁਣੀ ਭਗਤ ਅਪੁਨੇ ਕੀ ਸਭ ਜੀਅ ਭਇਆ ਕਿਰਪਾਲਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିଜ ଭକ୍ତର ପ୍ରାର୍ଥନା ଶୁଣିଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଉପରେ କୃପାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਭ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਾਥਾ ॥
ପ୍ରଭୁ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବା ଓ କରାଇବାରେ ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି।
ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਸਭੁ ਦੁਖੁ ਲਾਥਾ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਅਪਣੇ ਦਾਸ ਕੀ ਸੁਣੀ ਬੇਨੰਤੀ ॥
ନିଜର ଦାସର ପ୍ରାର୍ଥନା ସେ ଶୁଣିଛନ୍ତି।
ਸਭ ਨਾਨਕ ਸੁਖਿ ਸਵੰਤੀ ॥੨॥੧੧॥੭੫॥
ହେ ନାନକ! ଏବେ ସବୁ ସୁଖୀ ରହିଥାନ୍ତି ||2||11||75||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਅਪਨਾ ਗੁਰੂ ਧਿਆਏ ॥
ମୁଁ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଛି,
ਮਿਲਿ ਕੁਸਲ ਸੇਤੀ ਘਰਿ ਆਏ ॥
ଯାହା ସହିତ ମିଶି ମୁଁ କୁଶଳପୂର୍ବକ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଛି।
ਨਾਮੈ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ପ୍ରଭୁ ନାମର ଏତେ ମହିମା ଯେ
ਤਿਸੁ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ॥1॥
ਸੰਤਹੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਆਰਾਧਹੁ ॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଆରାଧନା କର, କାରଣ
ਹਰਿ ਆਰਾਧਿ ਸਭੋ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਕਾਰਜ ਸਗਲੇ ਸਾਧਹੁ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହାଙ୍କ ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁକିଛି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ତୁମର ମଧ୍ୟ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ ହୋଇଯିବ॥ରୁହ॥ ॥
ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰਭ ਲਾਗੀ ॥ ਸੋ ਪਾਏ ਜਿਸੁ ਵਡਭਾਗੀ ॥
ଆମର ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରେମ-ଭକ୍ତିରେ ମଗ୍ନ ଅଛି, କିନ୍ତୁ ଏହାକୁ ସେ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଯିଏ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ହୋଇଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
ଦାସ ନାନକ ପ୍ରଭୁନାମର ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିଛନ୍ତି ଆଉ
ਤਿਨਿ ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਫਲ ਪਾਇਆ ॥੨॥੧੨॥੭੬॥
ତାହାକୁ ସର୍ବ ସୁଖର ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇ ଯାଇଛି ||2||12||76||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਪਰਮੇਸਰਿ ਦਿਤਾ ਬੰਨਾ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ଆମକୁ ପୁତ୍ର ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਦੁਖ ਰੋਗ ਕਾ ਡੇਰਾ ਭੰਨਾ ॥
ସମସ୍ତ ଦୁଃଖ ଓ ରୋଗ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਅਨਦ ਕਰਹਿ ਨਰ ਨਾਰੀ ॥ ਹਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥੧॥
ଏବେ ସବୁ ନର-ନାରୀ ଆନନ୍ଦ କରିଥାନ୍ତି, କାରଣ ହରି-ପ୍ରଭୁ ନିଜ କୃପା କରିଛନ୍ତି॥1॥