Page 626
ਸੁਖ ਸਾਗਰੁ ਗੁਰੁ ਪਾਇਆ ॥
ଯେବେ ସୁଖର ସାଗର ଗୁରୁଙ୍କୁ ପାଇଛି, ସେତେବେଳେ
ਤਾ ਸਹਸਾ ਸਗਲ ਮਿਟਾਇਆ ॥੧॥
ମୋର ସବୁ ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ॥1॥
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ସୃଷ୍ଟିରେ ହରିନାମର ହିଁ ବଡିମା ଅଛି।
ਆਠ ਪਹਰ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
ଏଥିପାଇଁ ଆଠ ପହର ତାହାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ଆଉ
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି ଦାନ ଆମକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ କାହାଣୀ ଅକଥନୀୟ ଅଟେ।
ਜਨ ਬੋਲਹਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ॥
ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତଜନ ଅମୃତ ବାଣୀ ବୋଲିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਵਖਾਣੀ ॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଦାସ ହିଁ ବାଣୀକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਜਾਣੀ ॥੨॥੨॥੬੬॥
ଯିଏ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ଅମୃତ-ବାଣୀର ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ||2||2||66||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਆਗੈ ਸੁਖੁ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ॥
ଏହା ପୂର୍ବରୁ ଗୁରୁ ସୁଖ ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਪਾਛੈ ਕੁਸਲ ਖੇਮ ਗੁਰਿ ਕੀਆ ॥
ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସେ ଆନନ୍ଦର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରିଛନ୍ତି।
ਸਰਬ ਨਿਧਾਨ ਸੁਖ ਪਾਇਆ ॥
ମୋତେ ସେତେବେଳେ ସର୍ବସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ମିଳି ଯାଇଛି,
ਗੁਰੁ ਅਪੁਨਾ ਰਿਦੈ ਧਿਆਇਆ ॥੧॥
ଯେତେବେଳେ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କୁ ହୃଦୟରେ ମୁଁ ଧ୍ୟାନ କରିଛି॥1॥
ਅਪਨੇ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ଏହା ମୋର ନିଜର ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବଡିମା ଯେ
ਮਨ ਇਛੇ ਫਲ ਪਾਈ ॥
ମୋତେ ମନୋବାଞ୍ଛିତ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸੰਤਹੁ ਦਿਨੁ ਦਿਨੁ ਚੜੈ ਸਵਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ସନ୍ଥ! ଗୁରୁଙ୍କ ମହିମା କ୍ରମଶଃ ବୃଦ୍ଧି ହେଉଛି॥ରୁହ॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਭਏ ਦਇਆਲਾ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪਨੇ ਕਰਿ ਦੀਨੇ ॥
ସବୁ ଜୀବ ମୋ’ ଉପରେ ଦୟାଳୁ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି, ମୋର ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଏପରି କରିଛନ୍ତି।
ਸਹਜ ਸੁਭਾਇ ਮਿਲੇ ਗੋਪਾਲਾ ਨਾਨਕ ਸਾਚਿ ਪਤੀਨੇ ॥੨॥੩॥੬੭॥
ହେ ନାନକ! ପରମାତ୍ମା ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ ମନ ସତ୍ୟରେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି ||2||3||67||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਖਵਾਰੇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ମୋର ରକ୍ଷାକାରୀ ଅଟେ ଆଉ
ਚਉਕੀ ਚਉਗਿਰਦ ਹਮਾਰੇ ॥
ଏହା ଆମକୁ ଚାରିଆଡୁ ରକ୍ଷା କରୁଛି।
ਰਾਮ ਨਾਮਿ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ॥
ମୋର ମନ ରାମ-ନାମରେ ଲୀନ ହୋଇ ଯାଇଛି,
ਜਮੁ ਲਜਾਇ ਕਰਿ ਭਾਗਾ ॥੧॥
ଯାହା ଫଳରେ ମୃତ୍ୟୁର ଦେବତା ମଧ୍ୟ ଲଜ୍ଜିତ ହୋଇ ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି॥1॥
ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਤੂ ਮੇਰੋ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ମୋର ସୁଖର ଦାତା ଅଟୁ।
ਬੰਧਨ ਕਾਟਿ ਕਰੇ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਪੂਰਨ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ପୁରୁଷ ବିଧାତା ବନ୍ଧନ କାଟି ମନ ନିର୍ମଳ କରି ଦେଇଛନ୍ତି॥ରୁହ॥
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥
ହେ ନାନକ! ଅବିନାଶୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ
ਤਾ ਕੀ ਸੇਵ ਨ ਬਿਰਥੀ ਜਾਸੀ ॥
ସେବା-ଭକ୍ତି ନିଷ୍ଫଳ ହୁଏନାହିଁ।
ਅਨਦ ਕਰਹਿ ਤੇਰੇ ਦਾਸਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ଭକ୍ତ ଆନନ୍ଦ କରିଥାଏ।
ਜਪਿ ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਆਸਾ ॥੨॥੪॥੬੮॥
କାରଣ ତୋର ଜପ କରି ତାହାର ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇ ଯାଇଛି ||2||4||68||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਗੁਰ ਅਪੁਨੇ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥
ମୁଁ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ,
ਜਿਨਿ ਪੂਰਨ ਪੈਜ ਸਵਾਰੀ ॥
ଯିଏ ମୋର ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାରେ ରଖିଛନ୍ତି।
ਮਨ ਚਿੰਦਿਆ ਫਲੁ ਪਾਇਆ ॥
ମୋତେ ମନୋବାଞ୍ଚିତ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ
ਪ੍ਰਭੁ ਅਪੁਨਾ ਸਦਾ ਧਿਆਇਆ ॥੧॥
ମୁଁ ସର୍ବଦା ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଧ୍ୟାନ କରିଛି॥1।
ਸੰਤਹੁ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ହେ ସନ୍ଥ! ଈଶ୍ବରଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ସାଥି ନାହାନ୍ତି,
ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
କାରଣ ସେ ହିଁ କରିବା ଓ କରାଇବାରେ ସମର୍ଥ ଅଟନ୍ତି॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਭਿ ਅਪਨੈ ਵਰ ਦੀਨੇ ॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ଏପରି ବରଦାନ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ
ਸਗਲ ਜੀਅ ਵਸਿ ਕੀਨੇ ॥
ସବୁ ଜୀବ ମୋର ବଶରେ ଅଛନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ॥
ଦାସ ନାନକ ଯେବେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ
ਤਾ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਮਿਟਾਇਆ ॥੨॥੫॥੬੯॥
ତାହାଙ୍କ ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି ||2||5||69||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਤਾਪੁ ਗਵਾਇਆ ਗੁਰਿ ਪੂਰੇ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ହରଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ରୋଗ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਵਾਜੇ ਅਨਹਦ ਤੂਰੇ ॥
ଏବେବ ଘରେ ଅନାହଦ ବାଜା ବାଜୁଅଛି।
ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਨੇ ॥
ପ୍ରଭୁ ସର୍ବ କଲ୍ୟାଣ କରିଛନ୍ତି ଆଉ
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਆਪਿ ਦੀਨੇ ॥੧॥
ନିଜେ କୃପା କରି ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସୁଖର ଘର ଦେଇଛନ୍ତି॥1॥
ਬੇਦਨ ਸਤਿਗੁਰਿ ਆਪਿ ਗਵਾਈ ॥
ସଦଗୁରୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଆମର ବିପତ୍ତି ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਸਿਖ ਸੰਤ ਸਭਿ ਸਰਸੇ ਹੋਏ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କରି ସବୁ ଶିଷ୍ୟ ଏବଂ ସନ୍ଥ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି॥ରୁହ॥
ਜੋ ਮੰਗਹਿ ਸੋ ਲੇਵਹਿ ॥
ଯାହା କିଛି ସନ୍ଥ ମାଗିଥାଏ, ତାହା ସେ ପାଇ ନିଏ।
ਪ੍ਰਭ ਅਪਣਿਆ ਸੰਤਾ ਦੇਵਹਿ ॥
ପ୍ରଭୁ ନିଜ ସନ୍ଥଙ୍କୁ ସବୁକିଛି ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਹਰਿ ਗੋਵਿਦੁ ਪ੍ਰਭਿ ਰਾਖਿਆ ॥
ପ୍ରଭୁ ଶ୍ରୀହରି ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ,
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਾਚੁ ਸੁਭਾਖਿਆ ॥੨॥੬॥੭੦॥
ଏହି ଦାସ ନାନକ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସତ୍ୟ କହୁଛନ୍ତି ||2||6||70||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਸੋਈ ਕਰਾਇ ਜੋ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଯାହା ତୋତେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ମୋ’ ଦ୍ଵାରା ତାହା କାରାଇ ଦିଅ।
ਮੋਹਿ ਸਿਆਣਪ ਕਛੂ ਨ ਆਵੈ ॥
କାରଣ ମୋତେ ଆଉ କିଛି ଚତୁରତା ଆସେ ନାହିଁ।
ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤਉ ਸਰਣਾਈ ॥
ମୁଁ ବାଳକ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਪੈਜ ਰਖਾਈ ॥੧॥
ପ୍ରଭୁ ନିଜେ ହିଁ ମୋର ମାନ-ସମ୍ମାନ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି॥1॥
ਮੇਰਾ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥
ହେ ହରି-ପରମେଶ୍ଵର! ତୁମେ ହିଁ ମୋର ମାତା ପିତା ଅଟ ଆଉ
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਣ ਲਾਗਾ ਕਰੀ ਤੇਰਾ ਕਰਾਇਆ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁମେ ହିଁ କୃପା କରି ଆମର ପାଳନ-ପୋଷଣ କରୁଛ, ମୁଁ ତାହା କିଛି କରିଥାଏ ଯାହା ତୁମକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ। ॥ରୁହ॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਤੇਰੇ ਧਾਰੇ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ସମସ୍ତ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁ ତୋର ହିଁ ରଚନା ଅଟନ୍ତି ଆଉ
ਪ੍ਰਭ ਡੋਰੀ ਹਾਥਿ ਤੁਮਾਰੇ ॥
ତାହାର ଜୀବନ ଡୋର ତୁମ ହାତରେ ଅଛି।