Page 617
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨ ਦੁਪਦੇ
ସୋରଥି ମହଲା 5 ଘର 2 ଦୁପଦୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਗਲ ਬਨਸਪਤਿ ਮਹਿ ਬੈਸੰਤਰੁ ਸਗਲ ਦੂਧ ਮਹਿ ਘੀਆ ॥
ଯେପରି ସମସ୍ତ ବନସ୍ପତି ଠାରେ ଅଗ୍ନି ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି ଏବଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୁଧରୁ ଘିଅ ହୋଇଥାଏ,
ਊਚ ਨੀਚ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਣੀ ਘਟਿ ਘਟਿ ਮਾਧਉ ਜੀਆ ॥੧॥
ସେପରି ହିଁ ଉଚ୍ଚ ଏବଂ ନିମ୍ନ ଭଲ-ମନ୍ଦ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଜ୍ୟୋତି ବିଦ୍ୟମାନ ରହିଥାଏ॥1॥
ਸੰਤਹੁ ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਹਿਓ ॥
ହେ ସନ୍ଥ! ପରମାତ୍ମା ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି।
ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਸਰਬ ਮਹਿ ਜਲਿ ਥਲਿ ਰਮਈਆ ਆਹਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ଜଳ ଏବଂ ସ୍ଥଳରେ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਨਾਨਕੁ ਜਸੁ ਗਾਵੈ ਸਤਿਗੁਰਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਓ ॥
ନାନକ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ଭଗବାନଙ୍କ ହିଁ ଯଶୋଗାନ କରିଥାନ୍ତି, ସଦଗୁରୁ ତାହାଙ୍କ ଭ୍ରମ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਸਰਬ ਨਿਵਾਸੀ ਸਦਾ ਅਲੇਪਾ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇਓ ॥੨॥੧॥੨੯॥
ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଇଶ୍ଵର ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ସେ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଠାରୁ ସଦା ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାନ୍ତି ||2||1||29||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਣਿ ਹੋਇ ਅਨੰਦਾ ਬਿਨਸੈ ਜਨਮ ਮਰਣ ਭੈ ਦੁਖੀ ॥
ଯେଉଁ ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଜନ୍ମ ମରଣ ଭୟର ଦୁଃଖ ନାଶ ହୋଇଯାଏ,
ਚਾਰਿ ਪਦਾਰਥ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਵਹਿ ਬਹੁਰਿ ਨ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖੀ ॥੧॥
ଚାରି ଉତ୍ତମ ପଦାର୍ଥ ଧର୍ମ, ଅର୍ଥ, କାମ ଓ ମୋକ୍ଷ ଏବଂ ନବନିଧି ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ପୁନର୍ବାର ତୃଷ୍ଣାର କ୍ଷୁଧା ଲାଗେ ନାହିଁ॥1॥
ਜਾ ਕੋ ਨਾਮੁ ਲੈਤ ਤੂ ਸੁਖੀ ॥
ଯାହାର ନାମ ଜପିଲେ ତୁ ସୁଖୀ ରହିଥାଉ।
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਧਿਆਵਹੁ ਠਾਕੁਰ ਕਉ ਮਨ ਤਨ ਜੀਅਰੇ ਮੁਖੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଜୀବ! ନିଜ ମନ, ତନ ଓ ମୁଖରୁ, ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ଠାକୁରଙ୍କ ହିଁ ଧ୍ୟାନ-ମନନ କରିବା ଉଚିତ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਂਤਿ ਪਾਵਹਿ ਹੋਵਹਿ ਮਨ ਸੀਤਲ ਅਗਨਿ ਨ ਅੰਤਰਿ ਧੁਖੀ ॥
ଧ୍ୟାନ-ମନନ ଦ୍ଵାରା ତୋତେ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ, ତୋର ମନ ଶୀତଳ ହୋଇଯିବ ଆଉ ତୋର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ତୃଷ୍ଣାର ଅଗ୍ନି ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ ହେବ ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਕਉ ਪ੍ਰਭੂ ਦਿਖਾਇਆ ਜਲਿ ਥਲਿ ਤ੍ਰਿਭਵਣਿ ਰੁਖੀ ॥੨॥੨॥੩੦॥
ଗୁରୁ ନାନକଙ୍କୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ସାଗର, ସ୍ଥଳ ଆକାଶ ତିନି ଲୋକରେ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ||2||2||30||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਲੋਭ ਝੂਠ ਨਿੰਦਾ ਇਨ ਤੇ ਆਪਿ ਛਡਾਵਹੁ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମିଥ୍ୟା ଓ ନିନ୍ଦା ଇତ୍ୟାଦି ଠାରୁ ସ୍ଵୟଂ ମୋର ମୁକ୍ତି କରାଇ ଦିଅ।
ਇਹ ਭੀਤਰ ਤੇ ਇਨ ਕਉ ਡਾਰਹੁ ਆਪਨ ਨਿਕਟਿ ਬੁਲਾਵਹੁ ॥੧॥
ଏହି ମନ ଭିତରୁ ମନ୍ଦ ଚିନ୍ତା କାଢି ମୋତେ ନିଜ ନିକଟକୁ ଆମନ୍ତ୍ରିତ କର॥1॥
ਅਪੁਨੀ ਬਿਧਿ ਆਪਿ ਜਨਾਵਹੁ ॥
ନିଜ ବିଧିରେ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ମୋତେ ବୋଧ କରାଇ ଦିଅ।
ਹਰਿ ਜਨ ਮੰਗਲ ਗਾਵਹੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! ହରିଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ଗୀତ ଗାନ କର॥1॥ରୁହ॥
ਬਿਸਰੁ ਨਾਹੀ ਕਬਹੂ ਹੀਏ ਤੇ ਇਹ ਬਿਧਿ ਮਨ ਮਹਿ ਪਾਵਹੁ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ମୋର ମନରେ ଏହି ବିଧି ଦିଅ ଯେ ମୁଁ ନିଜ ମନରୁ ତୋତେ କେବେ ବିସ୍ମୃତ କରିବି ନାହିଁ।
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਿਓ ਵਡਭਾਗੀ ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਤਹਿ ਨ ਧਾਵਹੁ ॥੨॥੩॥੩੧॥
ହେ ନାନକ! ବଡ ଭାଗ୍ୟରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ଆଉ କେଉଁ ଆଡେ ଦଉଡୁ ନାହିଁ ||2||3||31||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਜਾ ਕੈ ਸਿਮਰਣਿ ਸਭੁ ਕਛੁ ਪਾਈਐ ਬਿਰਥੀ ਘਾਲ ਨ ਜਾਈ ॥
ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁକିଛି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ମନୁଷ୍ୟର ସାଧନା ବ୍ୟର୍ଥ ଯାଏ ନାହିଁ;
ਤਿਸੁ ਪ੍ਰਭ ਤਿਆਗਿ ਅਵਰ ਕਤ ਰਾਚਹੁ ਜੋ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ॥੧॥
ଯିଏ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି, ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଛାଡି ଅନ୍ୟ କାହା ଠାରେ କାହିଁକି ମଗ୍ନ ରହିବି?॥1॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਿਮਰਹੁ ਸੰਤ ਗੋਪਾਲਾ ॥
ହେ ଗୋପାଳଙ୍କ ସନ୍ଥ! ହରିଙ୍କ ଆରାଧନା କର,
ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਿਲਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹੁ ਪੂਰਨ ਹੋਵੈ ਘਾਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସତସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ହରିନାମର ଭଜନ କର, ତୁମର ସାଧନା ସାକାର ହୋଇଯିବ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਰਿ ਸਮਾਲੈ ਨਿਤਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੈ ਪ੍ਰੇਮ ਸਹਿਤ ਗਲਿ ਲਾਵੈ ॥
ସେହି ପରମେଶ୍ଵର ନିଜ ସେବକଙ୍କ ନିତ୍ୟ ପାଳନ-ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ନିଜ ଗଳାରେ ପ୍ରେମପୂର୍ବକ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਤੁਮਰੇ ਬਿਸਰਤ ਜਗਤ ਜੀਵਨੁ ਕੈਸੇ ਪਾਵੈ ॥੨॥੪॥੩੨॥
ନାନକ କହନ୍ତି, ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁମକୁ ବିସ୍ମୃତ କରି ଏହି ଜଗତ କିପରି ଜୀବନ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ପାରିବ?||2||4||32||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਅਬਿਨਾਸੀ ਜੀਅਨ ਕੋ ਦਾਤਾ ਸਿਮਰਤ ਸਭ ਮਲੁ ਖੋਈ ॥
ଅବିନାଶୀ ପରମାତ୍ମା ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଲେ ବିକାରର ସାରା ମଇଳା ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਭਗਤਨ ਕਉ ਬਰਤਨਿ ਬਿਰਲਾ ਪਾਵੈ ਕੋਈ ॥੧॥
ସେହି ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ନିଜ ଭକ୍ତର ପୁଞ୍ଜି ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କେହି ବିରଳ ହିଁ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସେହି ଗୋପାଳ-ଗୁରୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜପ କର;
ਜਾ ਕੀ ਸਰਣਿ ਪਇਆਂ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਬਾਹੁੜਿ ਦੂਖੁ ਨ ਹੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାଙ୍କ ଶରଣ ନେଲେ ସୁଖର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ ଆଉ ପୁନର୍ବାର ଦୁଃଖ ଆସେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਵਡਭਾਗੀ ਸਾਧਸੰਗੁ ਪਰਾਪਤਿ ਤਿਨ ਭੇਟਤ ਦੁਰਮਤਿ ਖੋਈ ॥
ବଡ ଭାଗ୍ୟରୁ ସନଥଙ୍କ ସଂଗତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ତାହାଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ କରିଲେ ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ।