Page 606
ਆਪੇ ਕਾਸਟ ਆਪਿ ਹਰਿ ਪਿਆਰਾ ਵਿਚਿ ਕਾਸਟ ਅਗਨਿ ਰਖਾਇਆ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କାଷ୍ଠ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେଥିରେ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅଗ୍ନିକୁ ରଖିଛନ୍ତି।
ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਭੈ ਅਗਨਿ ਨ ਸਕੈ ਜਲਾਇਆ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କାଷ୍ଠ ଓ ଅଗ୍ନି ଦୁଇଟିରେ ସକ୍ରିୟ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ଭୟ କାରଣରୁ ଅଗ୍ନି କାଠକୁ ଜଳାଇ ପାରେ ନାହିଁ।
ਆਪੇ ਮਾਰਿ ਜੀਵਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਸਾਹ ਲੈਦੇ ਸਭਿ ਲਵਾਇਆ ॥੩॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମାରି ପୁନଃ ଜୀବିତ କରନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତେ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରଦତ୍ତ ଶ୍ଵାସ ନେଇଥାନ୍ତି॥3॥
ਆਪੇ ਤਾਣੁ ਦੀਬਾਣੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਕਾਰੈ ਲਾਇਆ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଶକ୍ତି ଆଉ ଅଟଳ ଦରବାର ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସେ ଜୀବଙ୍କୁ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਜਿਉ ਆਪਿ ਚਲਾਏ ਤਿਉ ਚਲੀਐ ਪਿਆਰੇ ਜਿਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ਭਾਇਆ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ! ଯେପରି ସେ ସ୍ଵୟଂ ଚଲାଇଥାନ୍ତି, ସେପରି ହିଁ ଆମେ ଚାଲୁ, ଯେପରି ମୋ’ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਆਪੇ ਜੰਤੀ ਜੰਤੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਵਜਹਿ ਵਜਾਇਆ ॥੪॥੪॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସଙ୍ଗୀତକାର ଆଉ ସଙ୍ଗୀତ ଯନ୍ତ୍ର ଅଟନ୍ତି, ହେ ନାନକ! ମନୁଷ୍ୟ ସେପରି ହିଁ ବଜାଇ ଥାଏ, ଯେପରି ପ୍ରଭୁ ବଜାଇ ଥାଆନ୍ତି||4||4||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 4 ॥
ਆਪੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਕਰਿ ਸੂਰਜੁ ਚੰਦੁ ਚਾਨਾਣੁ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସୃଷ୍ଟି-ରଚନା କରି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ଚନ୍ଦ୍ରର ପ୍ରକାଶ କରିଥାନ୍ତି।
ਆਪਿ ਨਿਤਾਣਿਆ ਤਾਣੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪਿ ਨਿਮਾਣਿਆ ਮਾਣੁ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଦୁର୍ବଳର ବଳ ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଆଦରହୀନ ବ୍ୟକ୍ତିର ଆଦର-ସତ୍କାର ଅଟନ୍ତି।
ਆਪਿ ਦਇਆ ਕਰਿ ਰਖਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੁ ॥੧॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଦୟା କରି ସବୁଙ୍କ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଓ ସର୍ବଜ୍ଞାତା ଅଟନ୍ତି। ॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ରାମ ନାମର ଭଜନ କର, ଏହି ନାମ ହିଁ ଦରବାରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ସ୍ବୀକୃତି ପତ୍ର ଅଟେ।
ਸਤਸੰਗਤਿ ਮਿਲਿ ਧਿਆਇ ਤੂ ਹਰਿ ਹਰਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਆਵਣ ਜਾਣੁ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସତସଙ୍ଗତିରେ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇ ତୁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର, ଯାହାର ଫଳ ସ୍ୱରୂପ ତୋର ପୁଣି ଜନ୍ମ ମରଣ ହେବ ନାହିଁ॥ରୁହ॥
ਆਪੇ ਹੀ ਗੁਣ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସମସ୍ତ ଗୁଣରେ ସକ୍ରିୟ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସତ୍କୃତ ହୋଇଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਬਖਸ ਕਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବ ଉପରେ ଆଶୀର୍ବାଦ କରନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସତ୍ୟର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਹੁਕਮਿ ਵਰਤਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਫੁਰਮਾਣੁ ॥੨॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ହୁକୁମରେ ସକ୍ରିୟ ରହିଥାନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ହୁକୁମ ପାଳନ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି॥2॥
ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਦੇਵੈ ਦਾਣੁ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଭକ୍ତିର ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଭକ୍ତିର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਸੇਵ ਕਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪਿ ਦਿਵਾਵੈ ਮਾਣੁ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବ ଦ୍ଵାରା ନିଜର ଉପାସନା କରାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଦୁନିଆରେ ମାନ-ସମ୍ମାନ ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਤਾੜੀ ਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਗੁਣੀ ਨਿਧਾਨੁ ॥੩॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଶୂନ୍ୟ ସମାଧି ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଗୁଣର ଖଜଣା ଅଟନ୍ତି॥3॥
ਆਪੇ ਵਡਾ ਆਪਿ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਹੀ ਪਰਧਾਣੁ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମହାନ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପ୍ରଧାନ ଅଟନ୍ତି।
ਆਪੇ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਤੁਲੁ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତରାଜୁ ଓ ମାପ ଅଟନ୍ତି।
ਆਪੇ ਅਤੁਲੁ ਤੁਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਦ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੪॥੫॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅତୁଳନୀୟ ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଜୀବଙ୍କୁ ତଉଲୁ ଥାଆନ୍ତି, ନାନକ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟନ୍ତି ॥4॥5॥
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 4 ॥
ਆਪੇ ਸੇਵਾ ਲਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਭਗਤਿ ਉਮਾਹਾ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ସେବାରେ ଜୀବଙ୍କୁ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସେଥିରେ ଭକ୍ତିର ଉତ୍ସାହ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਗੁਣ ਗਾਵਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଭକ୍ତଜନ ଦ୍ଵାରା ନିଜ ଗୁଣଗାନ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ଶବ୍ଦରେ ରହିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਲੇਖਣਿ ਆਪਿ ਲਿਖਾਰੀ ਆਪੇ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਹਾ ॥੧॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କଲମ ଅଟନ୍ତି, ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଲେଖକ ହୋଇ ଜୀବର କର୍ମର ଲେଖା ଲେଖିଥାନ୍ତି॥1॥
ਮੇਰੇ ਮਨ ਜਪਿ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਓਮਾਹਾ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ତୁ ଉତ୍ସାହ ସହିତ ରାମ ନାମର ଭଜନ କର।
ਅਨਦਿਨੁ ਅਨਦੁ ਹੋਵੈ ਵਡਭਾਗੀ ਲੈ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ଜୀବ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହରିନାମର ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ଏବଂ ପ୍ରତିଦିନ ସେ ଆନନ୍ଦରେ ରହିଥାଏ॥ରୁହ॥
ਆਪੇ ਗੋਪੀ ਕਾਨੁ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਬਨਿ ਆਪੇ ਗਊ ਚਰਾਹਾ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଗୋପୀ ଏବଂ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବୃନ୍ଦାବନରେ ଗାଈଆଳ ଅଟନ୍ତି।
ਆਪੇ ਸਾਵਲ ਸੁੰਦਰਾ ਪਿਆਰਾ ਆਪੇ ਵੰਸੁ ਵਜਾਹਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର କହ୍ନେୟା ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମଧୁର ଧ୍ୱନିରେ ବଇଁଶି ବଜାଇବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।
ਕੁਵਲੀਆ ਪੀੜੁ ਆਪਿ ਮਰਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਕਰਿ ਬਾਲਕ ਰੂਪਿ ਪਚਾਹਾ ॥੨॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବାଳକର ରୂପ ଧାରଣ କରି କୁବଳୀୟଫିଡ ହାତୀର ବଧ କରିଥିଲେ॥2॥
ਆਪਿ ਅਖਾੜਾ ਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਆਪਿ ਚੋਜਾਹਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଆଖଡା ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ଲୀଳା ରଚନା କରି ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାକୁ ଦେଖିଥାନ୍ତି।
ਕਰਿ ਬਾਲਕ ਰੂਪ ਉਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਚੰਡੂਰੁ ਕੰਸੁ ਕੇਸੁ ਮਾਰਾਹਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବାଳକ କୃଷ୍ଣ-କହ୍ନେୟା ରୂପରେ ଉତ୍ପନ୍ନ ହେଲେ ଏବଂ କୃଷ୍ଣ ଦ୍ଵାରା ଚଣ୍ଡୁର, କସ ଓ କେଶିର ବଧ କରିଲେ।
ਆਪੇ ਹੀ ਬਲੁ ਆਪਿ ਹੈ ਪਿਆਰਾ ਬਲੁ ਭੰਨੈ ਮੂਰਖ ਮੁਗਧਾਹਾ ॥੩॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଶକ୍ତିର ରୂପ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସେ ମୂର୍ଖ ଓ ବିମୂଢ ଲୋକର ବଳର ଦମନ କରିଥାନ୍ତି ॥3॥
ਸਭੁ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇਦਾ ਪਿਆਰਾ ਵਸਿ ਆਪੇ ਜੁਗਤਿ ਹਥਾਹਾ ॥
ସେହି ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତର ରଚନା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ଜଗତର ଯୁକ୍ତି ତାହାଙ୍କ ବଶରେ ରହିଥାଏ।