Page 548
ਰਾਜਨ ਕਿਉ ਸੋਇਆ ਤੂ ਨੀਦ ਭਰੇ ਜਾਗਤ ਕਤ ਨਾਹੀ ਰਾਮ ॥
ହେ ରାଜନ! କାହିଁକି ଗଭୀର ନିଦ୍ରାରେ ଶୟନ କରିଛ ଆଉ କାହିଁକି ଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ଜାଗ୍ରତ ହେଉ ନାହଁ?
ਮਾਇਆ ਝੂਠੁ ਰੁਦਨੁ ਕੇਤੇ ਬਿਲਲਾਹੀ ਰਾਮ ॥
ଧନ-ଦୌଲତ ପାଇଁ ରୋଦନ କରିବା ମିଥ୍ୟା ଅଟେ ଏବଂ ଅନେକ ଜୀବ ଧନ ପାଇଁ ମିଥ୍ୟା ଅଶ୍ରୁପାତ କରୁଛନ୍ତି।
ਬਿਲਲਾਹਿ ਕੇਤੇ ਮਹਾ ਮੋਹਨ ਬਿਨੁ ਨਾਮ ਹਰਿ ਕੇ ਸੁਖੁ ਨਹੀ ॥
ଅନେକ ଜୀବ ମହାମୋହିନୀ ମାୟା ପାଇଁ ବିଳାପ କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ହରିଙ୍କ ଅମୂଲ୍ୟ ନାମ ବିନା ଆଉ କିଛି ସୁଖ ନାହିଁ।
ਸਹਸ ਸਿਆਣਪ ਉਪਾਵ ਥਾਕੇ ਜਹ ਭਾਵਤ ਤਹ ਜਾਹੀ ॥
ମାନବ ଜୀବ ହଜାର ହଜାର ଚତୁରତାବତଥ ଉପାୟ କରି ଥକିଯାଏ, କିନ୍ତୁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଯେଉଁଠି ଭଲ ଲାଗେ, ସେ ସେଠାକୁ ଯାଏ।
ਆਦਿ ਅੰਤੇ ਮਧਿ ਪੂਰਨ ਸਰਬਤ੍ਰ ਘਟਿ ਘਟਿ ਆਹੀ ॥
ଏକ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ଆଦି, ମଧ୍ୟ ଏବଂ ଅନ୍ତରେ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସମସ୍ତ ଜୀବଙ୍କ ହୃଦୟରେ ରହିଥାନ୍ତି।
ਬਿਨਵੰਤ ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਸਾਧਸੰਗਮੁ ਸੇ ਪਤਿ ਸੇਤੀ ਘਰਿ ਜਾਹੀ ॥੨॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଛନ୍ତି ଯେଉଁ ଜୀବ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ସାମିଲ ହୋଇଥାଏ, ସେ ନିଜ ଶାଶ୍ଵତ ଗୃହ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖକୁ ଆଦର ସହିତ ଯାଇଥାଏ॥2॥
ਨਰਪਤਿ ਜਾਣਿ ਗ੍ਰਹਿਓ ਸੇਵਕ ਸਿਆਣੇ ਰਾਮ ॥
ହେ ନରେଶ! ତୁ ନିଜ ଗୃହର ସେବକକୁ ଚତୁର ଭାବି ତାହାର ମୋହରେ ଫସି ଯାଇଛୁ।
ਸਰਪਰ ਵੀਛੁੜਣਾ ਮੋਹੇ ਪਛੁਤਾਣੇ ਰਾਮ ॥
କିନ୍ତୁ ତାହା ଠାରୁ ତୋର ବିଚ୍ଛେଦ ହେବା ଅଟଳ ଅଟେ, ସେହି ମୋହ ପାଇଁ ତୋତେ ପଶ୍ଚାତାପ କରିବାକୁ ପଡିବ।
ਹਰਿਚੰਦਉਰੀ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਕਹਾ ਅਸਥਿਤਿ ਪਾਈਐ ॥
କାଳ୍ପନିକ ହରିଚନ୍ଦ ରାଜାଙ୍କ ନଗରୀକୁ ଦେଖି ତୁ କୁମାର୍ଗଗାମୀ ହୋଇଛୁ ଏବଂ ସେଥିରେ ତୋତେ କେମିତି ଆଶ୍ରୟ ମିଳି ପାରିବ?
ਬਿਨੁ ਨਾਮ ਹਰਿ ਕੇ ਆਨ ਰਚਨਾ ਅਹਿਲਾ ਜਨਮੁ ਗਵਾਈਐ ॥
ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ବିନା ସୃଷ୍ଟି ରଚନାର ଅନ୍ୟ ପଦାର୍ଥରେ ଆକର୍ଷିତ ହେଲେ ଅମୂଲ୍ୟ ମାନବ-ଜନ୍ମ ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇଯାଏ।
ਹਉ ਹਉ ਕਰਤ ਨ ਤ੍ਰਿਸਨ ਬੂਝੈ ਨਹ ਕਾਂਮ ਪੂਰਨ ਗਿਆਨੇ ॥
ଅହଂକାର କରିବା ଦ୍ଵାରା ଜୀବର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟେ ନାହିଁ, ନା ହିଁ ତାହାର ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ନା ହିଁ ତାହାକୁ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ।
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਮ ਹਰਿ ਕੇ ਕੇਤਿਆ ਪਛੁਤਾਨੇ ॥੩॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଛନ୍ତି ଯେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମରୁ ବଞ୍ଚିତ ହୋଇ ଅନେକ ଜୀବ ପଶ୍ଚାତାପ କରି ଦୁନିଆରୁ ଚାଲି ଯାଇଛନ୍ତି॥3॥
ਧਾਰਿ ਅਨੁਗ੍ਰਹੋ ਅਪਨਾ ਕਰਿ ਲੀਨਾ ਰਾਮ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ଅନୁଗ୍ରହ କରି ମୋତେ ନିଜର ବନାଇଛନ୍ତି।
ਭੁਜਾ ਗਹਿ ਕਾਢਿ ਲੀਓ ਸਾਧੂ ਸੰਗੁ ਦੀਨਾ ਰਾਮ ॥
ସେ ବାହୁରେ ଧରି ମୋତେ ମୋହ-ମାୟାର କଚଡାରୁ ବାହାରକୁ କାଢିଛନ୍ତି ଏବଂ ସାଧୁ ପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତିର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି।
ਸਾਧਸੰਗਮਿ ਹਰਿ ਅਰਾਧੇ ਸਗਲ ਕਲਮਲ ਦੁਖ ਜਲੇ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଭାରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଆରାଧନା କରି ମୋର ସବୁ ପାପ ଏବଂ ଦୁଃଖ-ସନ୍ତାପ ଜଳି ଯାଇଛି।
ਮਹਾ ਧਰਮ ਸੁਦਾਨ ਕਿਰਿਆ ਸੰਗਿ ਤੇਰੈ ਸੇ ਚਲੇ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତି ହିଁ ମହାଧର୍ମ ଏବଂ ନାମ-ଦାନ ହିଁ ଶୁଭ କର୍ମ ଅଟେ, ଯାହା ପରଲୋକକୁ ତୋର ସାଥିରେ ଯିବ।
ਰਸਨਾ ਅਰਾਧੈ ਏਕੁ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਭੀਨਾ ॥
ମୋର ଜିହ୍ଵା ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଆରାଧନା କରିଥାଏ ଏବଂ ନାମରେ ମୋର ମନ ଓ ତନ ଭିଜି ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਹਰਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋ ਸਰਬ ਗੁਣ ਪਰਬੀਨਾ ॥੪॥੬॥੯॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ଜୀବକୁ ହରି ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ଥାଆନ୍ତି, ସେ ସର୍ବ ଗୁଣରେ ପ୍ରବୀଣ ହୋଇଯାଏ ||4||6||9||
ਬਿਹਾਗੜੇ ਕੀ ਵਾਰ ਮਹਲਾ ੪॥
ବିହଗଡା ୱାର ମହଲା 5
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 3 ॥
ਗੁਰ ਸੇਵਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਹੋਰ ਥੈ ਸੁਖੁ ਨ ਭਾਲਿ ॥
ହେ ମାନବ ଜୀବ! ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିଲେ ହିଁ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଥାଏ, ଏଥିପାଇଁ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ସୁଖ ସନ୍ଧାନ କର ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਭੇਦੀਐ ਸਦਾ ਵਸੈ ਹਰਿ ਨਾਲਿ ॥
ଯଦି ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦରେ ମନ ଲାଗିଯାଏ, ତାହାହେଲେ ଇଶ୍ଵର ସର୍ବଦା ଜୀବ ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਤਿਨਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਜਿਨ ਹਰਿ ਵੇਖੈ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ନାମ ସେହି ଜୀବକୁ ହିଁ ମିଳିଥାଏ, ଯାହାକୁ ପରମେଶ୍ଵର ଦୟା-ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖିଥାନ୍ତି॥1॥
ਮਃ ੩ ॥
ମହଲା 3 ॥
ਸਿਫਤਿ ਖਜਾਨਾ ਬਖਸ ਹੈ ਜਿਸੁ ਬਖਸੈ ਸੋ ਖਰਚੈ ਖਾਇ ॥
ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ତୁତିଗାନର ଭଣ୍ଡାର ତାହାଙ୍କ ଏକ ଦାନ ଅଟେ, ଦୟା କରି ଯେଉଁ ଜୀବକୁ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ସେ ତାହାକୁ ଭୋଗ କରିଥାଏ।
ਸਤਿਗੁਰ ਬਿਨੁ ਹਥਿ ਨ ਆਵਈ ਸਭ ਥਕੇ ਕਰਮ ਕਮਾਇ ॥
କିନ୍ତୁ ଏହି ଭଣ୍ଡାର ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଉପଲବ୍ଧ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ତାହାର ଉପଲବ୍ଧି ପାଇଁ କର୍ମ କରି ସମସ୍ତେ ହାରି ଓ ଥକି ଯାଇଛନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਮਨਮੁਖੁ ਜਗਤੁ ਧਨਹੀਣੁ ਹੈ ਅਗੈ ਭੁਖਾ ਕਿ ਖਾਇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଜଗତ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ରୂପୀ ଧନ ଠାରୁ ବଞ୍ଚିତ ହୋଇଛି, ପରେ ଯଦି ପରଲୋକରେ କ୍ଷୁଧା ହୁଏ ସେ କିପରି ନିବାରଣ କରିବ?॥2॥
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡି॥
ਸਭ ਤੇਰੀ ਤੂ ਸਭਸ ਦਾ ਸਭ ਤੁਧੁ ਉਪਾਇਆ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ଏହି ସାରା ରଚନା ତୋର ହିଁ ଅଟେ ଏବଂ ତୁ ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ ଅଟୁ, ସବୁ ଜୀବଙ୍କୁ ତୁ ହିଁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛୁ।
ਸਭਨਾ ਵਿਚਿ ਤੂ ਵਰਤਦਾ ਤੂ ਸਭਨੀ ਧਿਆਇਆ ॥
ସବୁ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ଠାରେ ତୁ ହିଁ ବାସ କରିଛୁ ଏବଂ ସମସ୍ତେ ତୋର ହିଁ ଆରାଧନାରେ ସକ୍ରିୟ ଅଛନ୍ତି।
ਤਿਸ ਦੀ ਤੂ ਭਗਤਿ ਥਾਇ ਪਾਇਹਿ ਜੋ ਤੁਧੁ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ତୋର ମନକୁ ଲୋଭାୟିତ କରିଥାଏ, ତାହାର ଭକ୍ତିକୁ ତୁ ସ୍ଵୀକାର କରି ନେଉ।
ਜੋ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਭਾਵੈ ਸੋ ਥੀਐ ਸਭਿ ਕਰਨਿ ਤੇਰਾ ਕਰਾਇਆ ॥
ଯାହା କିଛି ଭଗବାନଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ତାହା ହୋଇଥାଏ, ହେ ହରି! ଜୀବ ତାହା କରିଥାଏ ଯାହା ତୁମେ ତାହା ଦ୍ଵାରା କରାଇ ଥାଅ, ଅର୍ଥାତ ସୃଷ୍ଟିରେ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ସବୁ କିଛି କରାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਸਲਾਹਿਹੁ ਹਰਿ ਸਭਨਾ ਤੇ ਵਡਾ ਜੋ ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਕੀ ਪੈਜ ਰਖਦਾ ਆਇਆ ॥੧॥
ହେ ମାନବ ଜୀବ! ସେହି ସର୍ବେଶ୍ଵର ଓ ମହାନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ତୁତି କର, ଯିଏ ଯୁଗ-ଯୁଗାନ୍ତରରୁ ହିଁ ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ରଖିଥାନ୍ତି॥1॥
ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 3 ॥
ਨਾਨਕ ਗਿਆਨੀ ਜਗੁ ਜੀਤਾ ਜਗਿ ਜੀਤਾ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
ହେ ନାନକ! ଜ୍ଞାନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହି ଦୁନିଆ ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଏହି ଦୁନିଆ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁ ସହିତ ସବୁଙ୍କ ଉପରେ ବିଜୟ କରିନେଇଛି।
ਨਾਮੇ ਕਾਰਜ ਸਿਧਿ ਹੈ ਸਹਜੇ ਹੋਇ ਸੁ ਹੋਇ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଦ୍ଵାରା ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ, ଯାହା କିଛି ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ, ତାହା ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଇଚ୍ଛାନୁସାରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ।
ਗੁਰਮਤਿ ਮਤਿ ਅਚਲੁ ਹੈ ਚਲਾਇ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ମତିରେ ଚାଲିଲେ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ବୁଦ୍ଧି ନିଶ୍ଚଲ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ କେହି ମଧ୍ୟ ତାହାକୁ ବ୍ୟର୍ଥ କରି ପାରିବ ନାହିଁ।
ਭਗਤਾ ਕਾ ਹਰਿ ਅੰਗੀਕਾਰੁ ਕਰੇ ਕਾਰਜੁ ਸੁਹਾਵਾ ਹੋਇ ॥
ଭଗବାନ ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତ ପାଇଁ ଅଙ୍ଗୀକାର ଅଟନ୍ତି, ଅର୍ଥାତ ତାହାର ପକ୍ଷ ନେଇଥାନ୍ତି ତଥା ତାହାର ପ୍ରତ୍ୟେକ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ ହୋଇଥାଏ।