Page 1351
ਸਭੋ ਹੁਕਮੁ ਹੁਕਮੁ ਹੈ ਆਪੇ ਨਿਰਭਉ ਸਮਤੁ ਬੀਚਾਰੀ ॥੩॥
ସବୁଆଡେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହୁକୁମ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଟେ, ସେ ନିର୍ଭୟ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଏକ ରୂପ ହିଁ ମାନିଥାନ୍ତି||3||
ਜੋ ਜਨ ਜਾਨਿ ਭਜਹਿ ਪੁਰਖੋਤਮੁ ਤਾ ਚੀ ਅਬਿਗਤੁ ਬਾਣੀ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ପୁରୁଷୋତ୍ତମ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଭଜନ କରିଥାଏ, ତାହାର ବାଣୀ ଅଟଳ ଅଟେ।
ਨਾਮਾ ਕਹੈ ਜਗਜੀਵਨੁ ਪਾਇਆ ਹਿਰਦੈ ਅਲਖ ਬਿਡਾਣੀ ॥੪॥੧॥
ନାମଦେବ କହନ୍ତି ଯେ ସେ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସଂସାରର ଜୀବନ, ରହସ୍ୟମୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି||4||1||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ॥
ପ୍ରଭାତୀ॥
ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਜੁਗੋ ਜੁਗੁ ਤਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਜਾਨਿਆ ॥
ସୃଷ୍ଟି ରଚନାର ପୂର୍ବରୁ ଅନାଦି କାଳରୁ, ଈଶ୍ଵର ହିଁ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ରହସ୍ୟ କେହି ମଧ୍ୟ ପାଇ ପାରି ନାହାନ୍ତି।
ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਰਾਮੁ ਰਹਿਆ ਰਵਿ ਐਸਾ ਰੂਪੁ ਬਖਾਨਿਆ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ଏହି ରୂପ ବତା ଯାଇଛି ଯେ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ନିରନ୍ତର ରୂପ ସହିତ କେବଳ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି||1||
ਗੋਬਿਦੁ ਗਾਜੈ ਸਬਦੁ ਬਾਜੈ ॥ ਆਨਦ ਰੂਪੀ ਮੇਰੋ ਰਾਮਈਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଶବ୍ଦର ଧ୍ୱନି ଦ୍ଵାରା ସେ ପ୍ରକଟ ହେଉଛନ୍ତି, ମୋର ପ୍ରଭୁ ଆନନ୍ଦସ୍ଵରୂପ ଅଟନ୍ତି, ॥1॥ରୁହ॥
ਬਾਵਨ ਬੀਖੂ ਬਾਨੈ ਬੀਖੇ ਬਾਸੁ ਤੇ ਸੁਖ ਲਾਗਿਲਾ ॥
ଯେପରି ଚନ୍ଦନ ବୃକ୍ଷ ଜଙ୍ଗଲରେ ଥାଏ ଏବଂ ସବୁଙ୍କୁ ତାହାର ବାସନାର ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਸਰਬੇ ਆਦਿ ਪਰਮਲਾਦਿ ਕਾਸਟ ਚੰਦਨੁ ਭੈਇਲਾ ॥੨॥
ଏହି ପରି ଈଶ୍ଵର ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଆଦି ଅଟନ୍ତି, ସର୍ବଗୁଣ ରୂପୀ ମହକର ମୂଳ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଜୀବ ରୂପୀ କାଠ ଚନ୍ଦନ ବନିଯାଏ||2||
ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਚੇ ਪਾਰਸੁ ਹਮ ਚੇ ਲੋਹਾ ਸੰਗੇ ਕੰਚਨੁ ਭੈਇਲਾ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ତୁମେ ପାରସ ଅଟ ଆଉ ମୁଁ ଲୁହା ଅଟେ, କିନ୍ତୁ ତୋର ସଙ୍ଗତରେ କାଞ୍ଚନ ବନି ଯାଇଛି।
ਤੂ ਦਇਆਲੁ ਰਤਨੁ ਲਾਲੁ ਨਾਮਾ ਸਾਚਿ ਸਮਾਇਲਾ ॥੩॥੨॥
ତୁ ଦୟାର ସାଗର ଅଟୁ, ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ଅଟୁ, ନାମଦେବ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟସ୍ଵରୁପର ଆରାଧନାରେ ଲୀନ ରହିଥାନ୍ତି||3||2||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ॥
ପ୍ରଭାତୀ॥
ਅਕੁਲ ਪੁਰਖ ਇਕੁ ਚਲਿਤੁ ਉਪਾਇਆ ॥
କୁଳାତୀତ ପରମ ଶକ୍ତି ପରମେଶ୍ଵର ଏକ କୌତୁକ ରଚନା କରିଛନ୍ତି ଏବଂ
ਘਟਿ ਘਟਿ ਅੰਤਰਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਲੁਕਾਇਆ ॥੧॥
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶରୀରରେ ସେହି ବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଚ୍ଛନ୍ନ ରୂପରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି||1||
ਜੀਅ ਕੀ ਜੋਤਿ ਨ ਜਾਨੈ ਕੋਈ ॥
ଜୀବ ଠାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ସେହି ପରମ-ଜ୍ୟୋତିକୁ କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ,
ਤੈ ਮੈ ਕੀਆ ਸੁ ਮਾਲੂਮੁ ਹੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପରନ୍ତୁ ଭଲ-ମନ୍ଦ ଯାହା ଆମେ କରୁ, ତାହା ମାଲୁମ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਉ ਪ੍ਰਗਾਸਿਆ ਮਾਟੀ ਕੁੰਭੇਉ ॥
ଯେପରି ମାଟିର ପାତ୍ର ତିଆରି ହୋଇଥାଏ,
ਆਪ ਹੀ ਕਰਤਾ ਬੀਠੁਲੁ ਦੇਉ ॥੨॥
ସେପରି ହିଁ ପରମାତ୍ମା ସବୁଙ୍କୁ ବନାଇବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି||2||
ਜੀਅ ਕਾ ਬੰਧਨੁ ਕਰਮੁ ਬਿਆਪੈ ॥
ଜୀବର କର୍ମ ହିଁ ତାହାର ବନ୍ଧନ ବନିଯାଏ,
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕੀਆ ਸੁ ਆਪੈ ਆਪੈ ॥੩॥
ଜୀବ ନାଚାର ଅଟେ, ସବୁ କର୍ମ କରିବା- କରାଇବା ବାଲା ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅଟନ୍ତି||3||
ਪ੍ਰਣਵਤਿ ਨਾਮਦੇਉ ਇਹੁ ਜੀਉ ਚਿਤਵੈ ਸੁ ਲਹੈ ॥
ନାମଦେବ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ଏହି ଜୀବ ଯେପରି କାମନା କରିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਅਮਰੁ ਹੋਇ ਸਦ ਆਕੁਲ ਰਹੈ ॥੪॥੩॥
ଯଦି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ରୁହ, ଜନ୍ମ-ମରଣରୁ ମୁକ୍ତି ମିଳିଥାଏ। ||4||3||
ਪ੍ਰਭਾਤੀ ਭਗਤ ਬੇਣੀ ਜੀ ਕੀ
ପ୍ରଭାତୀ ଭକ୍ତ ବେଣୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਤਨਿ ਚੰਦਨੁ ਮਸਤਕਿ ਪਾਤੀ ॥
ଶରୀରରେ ଚନ୍ଦନ ଲଗାଇଛି ଆଉ ମଥାରେ ତୁଳସୀ ପତ୍ର ଲଗାଇଛି।
ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਕਰ ਤਲ ਕਾਤੀ ॥
କିନ୍ତୁ ହାତରେ ଛୁରୀ ଧରିଲା ଭଳି ହୃଦୟରେ ଲାଗୁଛି।
ਠਗ ਦਿਸਟਿ ਬਗਾ ਲਿਵ ਲਾਗਾ ॥
ଦୃଷ୍ଟି ଧୋକା ଦେବା ପାଇଁ ଅଟେ ଏବଂ ବଗ ଭଳି ସମାଧି ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਦੇਖਿ ਬੈਸਨੋ ਪ੍ਰਾਨ ਮੁਖ ਭਾਗਾ ॥੧॥
ଦେଖିବାରେ ଏପରି ବୈଷ୍ଣବ ଭଳି ଲାଗିଥାଏ, ଯେପରି ମୁହଁରୁ ପ୍ରାଣ ଚାଲି ଯାଇଛି||1||
ਕਲਿ ਭਗਵਤ ਬੰਦ ਚਿਰਾਂਮੰ ॥
ଏହି ଭକ୍ତ ଦୀର୍ଘ ସମୟ ପାଇଁ ବନ୍ଦନା କରିଥାଏ,
ਕ੍ਰੂਰ ਦਿਸਟਿ ਰਤਾ ਨਿਸਿ ਬਾਦੰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କିନ୍ତୁ ତାହାର ନଜର ମନ୍ଦ ଅଟେ ଏବଂ ପ୍ରତିଦିନ ଝଗଡାରେ ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਨਿਤਪ੍ਰਤਿ ਇਸਨਾਨੁ ਸਰੀਰੰ ॥
ସେ ପ୍ରତିଦିନ ଶରୀରକୁ ସ୍ନାନ କରାଇ ଥାଏ,
ਦੁਇ ਧੋਤੀ ਕਰਮ ਮੁਖਿ ਖੀਰੰ ॥
ଦୁଇଟି ଧୋତି ଧାରଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ଦୁଗ୍ଧ ପାନ କରିଥାଏ।
ਰਿਦੈ ਛੁਰੀ ਸੰਧਿਆਨੀ ॥
ତାହାର ହୃଦୟରେ ଛୁରୀ ଥାଏ ଏବଂ
ਪਰ ਦਰਬੁ ਹਿਰਨ ਕੀ ਬਾਨੀ ॥੨॥
ପରଧନ ଛଡାଇ ନେବାର ଅଭ୍ୟାସ ରହିଥାଏ||2||
ਸਿਲ ਪੂਜਸਿ ਚਕ੍ਰ ਗਣੇਸੰ ॥
ସେ ମୂର୍ତ୍ତି ପୂଜା କରିଥାଏ, ଗଣେଶ ଚିହ୍ନ ଧାରଣ କରିଥାଏ।
ਨਿਸਿ ਜਾਗਸਿ ਭਗਤਿ ਪ੍ਰਵੇਸੰ ॥
ରାତିରେ ଜାଗର ରହି ଭକ୍ତି କରିଥାଏ,
ਪਗ ਨਾਚਸਿ ਚਿਤੁ ਅਕਰਮੰ ॥
ପାଦରେ ନାଚ କରିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ତାହାର ମନ ମନ୍ଦ କର୍ମରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਏ ਲੰਪਟ ਨਾਚ ਅਧਰਮੰ ॥੩॥
ହେ ଲୋଭୀ! ଏପରି ଅଧର୍ମ କରିଥାଏ||3||
ਮ੍ਰਿਗ ਆਸਣੁ ਤੁਲਸੀ ਮਾਲਾ ॥
ମୃଗ ଚମଡା ଉପରେ ବସିଥାଏ, ତୁଳସୀ ମାଳା ନେଇଥାଏ,
ਕਰ ਊਜਲ ਤਿਲਕੁ ਕਪਾਲਾ ॥
ଉଜ୍ଜଳ ହାତରେ ତିଳକ ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਰਿਦੈ ਕੂੜੁ ਕੰਠਿ ਰੁਦ੍ਰਾਖੰ ॥
ହୃଦୟରେ ମିଥ୍ୟା ଭରି ରହିଥାଏ, ଗଳାରେ ରୁଦ୍ରାକ୍ଷ ଥାଏ।
ਰੇ ਲੰਪਟ ਕ੍ਰਿਸਨੁ ਅਭਾਖੰ ॥੪॥
ଆରେ ଲମ୍ପଟ! କୃଷ୍ଣ-କୃଷ୍ଣ ଜପିବାର ମିଥ୍ୟା ଢଙ୍ଗ କରିଥାଏ||4||
ਜਿਨਿ ਆਤਮ ਤਤੁ ਨ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹਿਆ ॥
ଯିଏ ଆତ୍ମ-ତତ୍ତ୍ଵକୁ ଜାଣେ ନାହିଁ,
ਸਭ ਫੋਕਟ ਧਰਮ ਅਬੀਨਿਆ ॥
ତାହାର ସବୁ କର୍ମ-ଧର୍ମ ବେକାର ଅଟେ।
ਕਹੁ ਬੇਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਵੈ ॥
ବେଣୀ ଜୀ କହନ୍ତି ଯିଏ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ଭଗବାନଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ,
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਬਾਟ ਨ ਪਾਵੈ ॥੫॥੧॥
ସେ ହିଁ ସତ୍ୟକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଅନ୍ୟଥା ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କାହାକୁ ସତମାର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ||5||1||