Page 1048
ਘਟਿ ਘਟਿ ਵਸਿ ਰਹਿਆ ਜਗਜੀਵਨੁ ਦਾਤਾ ॥
ଜୀବନ ଦେବା ବାଲା ପ୍ରତି ଘଟରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਇਕ ਥੈ ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਹੈ ਆਪੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥
କିଛି ସ୍ଥାନରେ ସେ ଗୁପ୍ତ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ କେଉଁଠି ସେ ସାକ୍ଷାତ ରୂପରେ ଥାଆନ୍ତି, ଗୁରୁମୁଖୀର ଭ୍ରମ-ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ||15||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਏਕੋ ਜਾਤਾ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣିଥାଏ,
ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥
ମନରେ ନାମ ଏବଂ ଶବ୍ଦକୁ ଜାଣି ନେଇଥାଏ।
ਜਿਸੁ ਤੂ ਦੇਹਿ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪਾਏ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਵਡਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੪॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଈଶ୍ଵର! ଯାହାକୁ ତୁ ଦେଉ, ସେ ହିଁ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ଏବଂ ନାମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ବଡିମା ମିଳିଥାଏ||16||4||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ମାରୁ ମହଲା 3॥
ਸਚੁ ਸਾਲਾਹੀ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੈ ॥
ଗହନ-ଗମ୍ଭୀର ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା କର,
ਸਭੁ ਜਗੁ ਹੈ ਤਿਸ ਹੀ ਕੈ ਚੀਰੈ ॥
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ତାହାଙ୍କ ବଶରେ ଅଛି।
ਸਭਿ ਘਟ ਭੋਗਵੈ ਸਦਾ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਆਪੇ ਸੂਖ ਨਿਵਾਸੀ ਹੇ ॥੧॥
ସେ ସର୍ବଦା ସବୁ ଶରୀରକୁ ଭୋଗ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସୁଖପୂର୍ବକ ରହିଥାନ୍ତି||1||
ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੀ ਨਾਈ ॥
ସେହି ସଚ୍ଚା ମାଲିକଙ୍କ ନାମ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ଅଟେ ଏବଂ
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਮੰਨਿ ਵਸਾਈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ ସେ ମନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਆਇ ਵਸਿਆ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਤੂਟੀ ਜਮ ਕੀ ਫਾਸੀ ਹੇ ॥੨॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ଯମର ଫାଶୀ କଟି ଯାଇଥାଏ||2||
ਕਿਸੁ ਸੇਵੀ ਤੈ ਕਿਸੁ ਸਾਲਾਹੀ ॥
କାହାର ସେବା ଏବଂ କାହାର ପ୍ରଶଂସା କରାଯିବ?
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵੀ ਸਬਦਿ ਸਾਲਾਹੀ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କର ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା କର।
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਮਤਿ ਊਤਮ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੀ ਹੇ ॥੩॥
ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ସର୍ବଦା ବୁଦ୍ଧି ଉତ୍ତମ ରହିଥାଏ ଏବଂ ହୃଦୟ-କମଳ ବିକଶିତ ହୋଇଯାଏ||3||
ਦੇਹੀ ਕਾਚੀ ਕਾਗਦ ਮਿਕਦਾਰਾ ॥
ଏହି ଶରୀର କାଗଜ ଭଳି ଶୋଭାବାନ ଅଟେ।
ਬੂੰਦ ਪਵੈ ਬਿਨਸੈ ਢਹਤ ਨ ਲਾਗੈ ਬਾਰਾ ॥
ଯେପରି ପାଣିର ବୁନ୍ଦା ପଡିବା ଦ୍ଵାରା କାଗଜ ଖରାପ ହୋଇଯାଏ, ସେପରି ହିଁ ଶରୀରର ନାଶ ହେବା ପାଇଁ ବିଳମ୍ବ ହୁଏନାହିଁ।
ਕੰਚਨ ਕਾਇਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਜਿਸੁ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਵਾਸੀ ਹੇ ॥੪॥
ଯାହାର ମନରେ ନାମ ବାସ କରିଥାଏ, ସେହି ଗୁରୁମୁଖୀ ସତ୍ୟକୁ ବୁଝିନିଏ ଏବଂ ତାହାର ଶରୀର କାଞ୍ଚନ ଭଳି ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇଯାଏ||4||
ਸਚਾ ਚਉਕਾ ਸੁਰਤਿ ਕੀ ਕਾਰਾ ॥
ପବିତ୍ର ହୃଦୟ ହିଁ ସଚ୍ଚା ଅଟେ, ହୃଦୟକୁ ବିକାରଗ୍ରସ୍ତ ହେବାକୁ ଦିଏ ନାହିଁ।
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਭੋਜਨੁ ਸਚੁ ਆਧਾਰਾ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ହିଁ ମନର ଭୋଜନ ଅଟେ ଏବଂ ସତ୍ୟ ହିଁ ତାହାର ଆଧାର ଅଟେ।
ਸਦਾ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਪਵਿਤ੍ਰੁ ਹੈ ਪਾਵਨੁ ਜਿਤੁ ਘਟਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਵਾਸੀ ਹੇ ॥੫॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଅବସ୍ଥିତ ଥାଏ, ସେ ପବିତ୍ର ଓ ସଦା ତୃପ୍ତ ରହିଥାଏ||5||
ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੀ ਜੋ ਸਾਚੈ ਲਾਗੇ ॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଯିଏ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵਹਿ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੇ ॥
ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରି ସର୍ବଦା ଜାଗ୍ରତ ରହିଥାଏ।
ਸਾਚਾ ਸੂਖੁ ਸਦਾ ਤਿਨ ਅੰਤਰਿ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸਿ ਰਾਸੀ ਹੇ ॥੬॥
ତାହାର ମନରେ ସଦା ସଚ୍ଚା ସୁଖ ବନି ରହିଥାଏ ଏବଂ ଜିହ୍ଵା ହରିରସରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||6||
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਚੇਤਾ ਅਵਰੁ ਨ ਪੂਜਾ ॥
ମୁଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମକୁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ଆଉ କାହାକୁ ପୂଜା-ଅର୍ଚ୍ଚନା କରେ ନାହିଁ।
ਏਕੋ ਸੇਵੀ ਅਵਰੁ ਨ ਦੂਜਾ ॥
ସେହି ଏକର ହିଁ ଉପାସନା କରିଥାଏ।
ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਸਭੁ ਸਚੁ ਦਿਖਾਇਆ ਸਚੈ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੀ ਹੇ ॥੭॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମୋତେ ସର୍ବତ୍ର ସତ୍ୟ ଦେଖାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ସତ୍ୟନାମରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ||7||
ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਜੋਨੀ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਇਆ ॥
ଜୀବ ପୁନଃ ପୁନଃ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହି ବର୍ତ୍ତମାନ ମାନବ ଜନ୍ମରେ ଆସିଛି।
ਆਪਿ ਭੂਲਾ ਜਾ ਖਸਮਿ ਭੁਲਾਇਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ମାଲିକ ତାହାକୁ ଭୁଲାଇ ଦେଇଛନ୍ତି, ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଛି।
ਹਰਿ ਜੀਉ ਮਿਲੈ ਤਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਚੀਨੈ ਸਬਦੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਹੇ ॥੮॥
ଯେତେବେଳେ ଈଶ୍ଵର ମିଳିଥାନ୍ତି, ଗୁରୁମୁଖୀ ତାହାକୁ ବୁଝିନିଏ ଏବଂ ଅବିନାଶୀ ଶବ୍ଦର ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣିନିଏ||8||
ਕਾਮਿ ਕ੍ਰੋਧਿ ਭਰੇ ਹਮ ਅਪਰਾਧੀ ॥
ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ! ଆମେ ଅପରାଧୀ, କାମ-କ୍ରୋଧରେ ଭରି ରହିଛୁ।
ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਲੈ ਬੋਲਹ ਨਾ ਹਮ ਗੁਣ ਨ ਸੇਵਾ ਸਾਧੀ ॥
କେଉଁ ମୁହଁ ନେଇ କହିବି, ଆମେ ନା ଭଲ ଅଟୁ ଆଉ ନା ତୋର ଉପାସନା କରିଛୁ।
ਡੁਬਦੇ ਪਾਥਰ ਮੇਲਿ ਲੈਹੁ ਤੁਮ ਆਪੇ ਸਾਚੁ ਨਾਮੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਹੇ ॥੯॥
ତୁମେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଆମ ଭଳି ବୁଡୁଥିବା ପଥରକୁ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ନେଇଛୁ, ତୋର ସତ୍ୟ ନାମ ସଦା ଅନଶ୍ଵର ଅଟେ||9||
ਨਾ ਕੋਈ ਕਰੇ ਨ ਕਰਣੈ ਜੋਗਾ ॥
ନା କେହି କିଛି କରିଥାଏ ଆଉ ନା କରିବା ଯୋଗ୍ୟ ଅଟେ।
ਆਪੇ ਕਰਹਿ ਕਰਾਵਹਿ ਸੁ ਹੋਇਗਾ ॥
ତାହା ହିଁ ହେବ, ଯାହା ତୁ କରୁ ଆଉ ଜୀବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କରାଉ।
ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲੈਹਿ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ਸਦ ਹੀ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੀ ਹੇ ॥੧੦॥
ଯାହାକୁ ତୁ କ୍ଷମା କରି ଦେଉ, ସେ ହିଁ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ଏବଂ ସେ ସର୍ବଦା ନାମ ସ୍ମରଣରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||10||
ਇਹੁ ਤਨੁ ਧਰਤੀ ਸਬਦੁ ਬੀਜਿ ਅਪਾਰਾ ॥
ଏହି ତନ ଧରିତ୍ରୀ ଅଟେ, ଏଥିରେ ବ୍ରହ୍ମ-ଶବ୍ଦର ବୀଜ ବୁଣ।
ਹਰਿ ਸਾਚੇ ਸੇਤੀ ਵਣਜੁ ਵਾਪਾਰਾ ॥
ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁ-ନାମ ସହିତ ବାଣିଜ୍ୟ-ବ୍ୟାପାର କର।
ਸਚੁ ਧਨੁ ਜੰਮਿਆ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਨਿਵਾਸੀ ਹੇ ॥੧੧॥
ସଚ୍ଚା ନାମ-ଧନରୁ କେବେ କମ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ମନରେ ନାମ ହିଁ ସ୍ଥିତ ରହିଥାଏ||11||
ਹਰਿ ਜੀਉ ਅਵਗਣਿਆਰੇ ਨੋ ਗੁਣੁ ਕੀਜੈ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ମୋ' ଭଳି ଗୁଣବିହୀନକୁ ଗୁଣ ପ୍ରଦାନ କର ଏବଂ
ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਲੈਹਿ ਨਾਮੁ ਦੀਜੈ ॥
ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କ୍ଷମା କରି ନାମ-ଦାନ ଦିଅ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਪਤਿ ਪਾਏ ਇਕਤੁ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੀ ਹੇ ॥੧੨॥
ଯିଏ ଗୁରୁମୁଖୀ ହୋଇଥାଏ, ତାହାକୁ ହିଁ ସମ୍ମାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଏକ ନାମରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଥାଏ||12||
ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਧਨੁ ਸਮਝ ਨ ਹੋਈ ॥
ହରିନାମ ରୂପୀ ଧନ ଜୀବର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ହିଁ ଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ତାହାକୁ ଜ୍ଞାନ ହୁଏନାହିଁ।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਬੂਝੈ ਕੋਈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ କେହି ବିରଳ ହିଁ ଏହି ଭେଦକୁ ବୁଝିଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੋ ਧਨੁ ਪਾਏ ਸਦ ਹੀ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੀ ਹੇ ॥੧੩॥
ଯିଏ ଗୁରୁମୁଖୀ ହୋଇଥାଏ, ତାହାକୁ ଏହି ଧନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେ ସର୍ବଦା ନାମ-ସ୍ମରଣରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||13||
ਅਨਲ ਵਾਉ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਈ ॥
ତୃଷ୍ଣା ରୂପୀ ଅଗ୍ନି ଏବଂ ବାସନା ରୂପୀ ବାୟୁ ଜୀବକୁ ଭ୍ରମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ କରାଇ ଥାଏ ଏବଂ