Page 1043
ਮੋਹ ਪਸਾਰ ਨਹੀ ਸੰਗਿ ਬੇਲੀ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਕਿਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੪॥
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତରେ ମୋହର ପ୍ରସାର ହୋଇଛି ଏବଂ କାହାର ସାଥି ଓ ଶୁଭଚିନ୍ତକ ନୁହେଁ, ପୁଣି ଗୁରୁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ବିନା କିଏ ସୁଖ ହାସଲ କରିଛି||4||
ਜਿਸ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ଯାହା ଉପରେ କୃପା ଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି,
ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ਗੁਰਮਤਿ ਸੂਰਾ ॥
ସେହି ସୁରବୀର ଗୁରୁମତ ଦ୍ଵାରା ଶବ୍ଦ ସହିତ ମିଳାଇ ନିଅନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਕੇ ਚਰਨ ਸਰੇਵਹੁ ਜਿਨਿ ਭੂਲਾ ਮਾਰਗਿ ਪਾਇਆ ॥੫॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ-ଚରଣର ଅର୍ଚ୍ଚନା କର, ଯିଏ ଭୁଲିଥିବା ଜୀବକୁ ସତମାର୍ଗରେ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି||5||
ਸੰਤ ਜਨਾਂ ਹਰਿ ਧਨੁ ਜਸੁ ਪਿਆਰਾ ॥
ସନ୍ଥଜନଙ୍କୁ ହରିଯଶ ରୂପୀ ଧନ ପ୍ରାଣ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରିୟ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰਮਤਿ ਪਾਇਆ ਨਾਮੁ ਤੁਮਾਰਾ ॥
ହେ ପରମାତ୍ମା! ଗୁରୁ-ଉପଦେଶାନୁସାରେ ତୁମର ନାମ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਜਾਚਿਕੁ ਸੇਵ ਕਰੇ ਦਰਿ ਹਰਿ ਕੈ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਜਸੁ ਗਾਇਆ ॥੬॥
ଯାଚକ ହରିଙ୍କ ଦ୍ଵାରରେ ଉପାସନା କରିଥାଏ ଏବଂ ସେ ଦରବାରରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ଯଶୋଗାନ କରିଥାଏ||6||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਮਹਲਿ ਬੁਲਾਏ ॥
ଯାହାକୁ ସଦଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ପରମାତ୍ମା ତାହାକୁ ନିଜ ମହଲକୁ ବୁଲାଇ ନିଅନ୍ତି।
ਸਾਚੀ ਦਰਗਹ ਗਤਿ ਪਤਿ ਪਾਏ ॥
ତାହାକୁ ସଚ୍ଚା ଦରବାରରେ ହିଁ ମୁକ୍ତି ଏବଂ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਸਾਕਤ ਠਉਰ ਨਾਹੀ ਹਰਿ ਮੰਦਰ ਜਨਮ ਮਰੈ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੭॥
ବସ୍ତୁବାଦୀ ଜୀବକୁ ହରିଙ୍କ ମନ୍ଦିରରେ ସ୍ଥାନ ମିଳେନାହିଁ ଏବଂ ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣରେ ହିଁ ଦୁଃଖ ଭୋଗ କରିଥାଏ||7||
ਸੇਵਹੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸਮੁੰਦੁ ਅਥਾਹਾ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କର, ସେ ପ୍ରେମର ଅଥଳ ସମୁଦ୍ର ଅଟନ୍ତି ଏବଂ
ਪਾਵਹੁ ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਧਨੁ ਲਾਹਾ ॥
ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ନାମ-ରତ୍ନ ରୂପୀ ଧନ ପ୍ରାପ୍ତ କର।
ਬਿਖਿਆ ਮਲੁ ਜਾਇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰਿ ਨਾਵਹੁ ਗੁਰ ਸਰ ਸੰਤੋਖੁ ਪਾਇਆ ॥੮॥
ନାମାମୃତର ସରୋବରରେ ସ୍ନାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ବିକାରର ମଇଳା ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ଗୁରୁ ରୂପୀ ସରୋବରରେ ହିଁ ସନ୍ତୋଷ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||8||
ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵਹੁ ਸੰਕ ਨ ਕੀਜੈ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କର; କୌଣସି ପ୍ରକାର ସଙ୍କୋଚ କର ନାହିଁ ଏବଂ
ਆਸਾ ਮਾਹਿ ਨਿਰਾਸੁ ਰਹੀਜੈ ॥
କାମନା ଭରା ଜୀବନରେ ରହି କାମନା ରହିତ ରୁହ।
ਸੰਸਾ ਦੂਖ ਬਿਨਾਸਨੁ ਸੇਵਹੁ ਫਿਰਿ ਬਾਹੁੜਿ ਰੋਗੁ ਨ ਲਾਇਆ ॥੯॥
ସଂଶୟ ଏବଂ ଦୁଃଖ ବିନାଶକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଉପାସନା କର; ଏହାଦ୍ୱାରା ପୁନଃ କୌଣସି ରୋଗ ଲାଗେ ନାହିଁ||9||
ਸਾਚੇ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਵਡੀਆਏ ॥
ଯଦି ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପଙ୍କୁ ମଞ୍ଜୁର ହୋଇଥାଏ, ତାହାହେଲେ ତାହାକୁ ହିଁ ଯଶ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ।
ਕਉਨੁ ਸੁ ਦੂਜਾ ਤਿਸੁ ਸਮਝਾਏ ॥
ଅନ୍ୟ କେହି ଏପରି ନାହିଁ, ଯିଏ ତାହାଙ୍କୁ ବୁଝି ପାରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਗੁਰ ਮੂਰਤਿ ਏਕਾ ਵਰਤੈ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਰ ਭਾਇਆ ॥੧੦॥
ପରମାତ୍ମା ଏବଂ ଗୁରୁ ଏକ ହିଁ ରୂପ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ଏକ ସେ ହିଁ ସର୍ବ ବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି, ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ମନକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାନ୍ତି||10||
ਵਾਚਹਿ ਪੁਸਤਕ ਵੇਦ ਪੁਰਾਨਾਂ ॥
ପଣ୍ଡିତ ବେଦ-ପୁରାଣକୁ ପଢିଥାଏ,
ਇਕ ਬਹਿ ਸੁਨਹਿ ਸੁਨਾਵਹਿ ਕਾਨਾਂ ॥
କିଛି ବସି କାନରେ ଶୁଣି ଥାଆନ୍ତି।
ਅਜਗਰ ਕਪਟੁ ਕਹਹੁ ਕਿਉ ਖੁਲ੍ਹ੍ਹੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਤਤੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧੧॥
କୁହ, ଅଜଗର ଭଳି କଠୋର କବାଟ କିପରି ଖୋଲି ପାରିବ? ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ପର୍ମ ତତ୍ତ୍ଵ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ||11||
ਕਰਹਿ ਬਿਭੂਤਿ ਲਗਾਵਹਿ ਭਸਮੈ ॥
କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି ଶିରୀର ଉପରେ ଭସ୍ମ ଓ ବିଭୁତି ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି, ପରନ୍ତୁ
ਅੰਤਰਿ ਕ੍ਰੋਧੁ ਚੰਡਾਲੁ ਸੁ ਹਉਮੈ ॥
ତାହାର ମନରେ ଚାଣ୍ଡାଳ ରୂପ କ୍ରୋଧ ଏବଂ ଅହଂ ରହିଥାଏ।
ਪਾਖੰਡ ਕੀਨੇ ਜੋਗੁ ਨ ਪਾਈਐ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਅਲਖੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥੧੨॥
ଏପରି ପ୍ରବଞ୍ଚନା କରିବା ଦ୍ଵାରା ଯୋଗ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ନା ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||12||
ਤੀਰਥ ਵਰਤ ਨੇਮ ਕਰਹਿ ਉਦਿਆਨਾ ॥
କିଛି ମନୁଷ୍ୟ ତୀର୍ଥ-ସ୍ନାନ, ବ୍ରତ-ଉପବାସ କରି ଜଙ୍ଗଲରେ ରହିଥାନ୍ତି।
ਜਤੁ ਸਤੁ ਸੰਜਮੁ ਕਥਹਿ ਗਿਆਨਾ ॥
କିଛି ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ତ୍ୟାଗ, ସଂଯମ ଏବଂ ଜ୍ଞାନର କଥା କରିଥାନ୍ତି।
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਭਰਮੁ ਨ ਜਾਇਆ ॥੧੩॥
କିନ୍ତୁ ରାମ ନାମ ବିନା କିପରି ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ପାରିବ? ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ଭ୍ରମ ଦୂର ହୁଏନାହିଁ||13||
ਨਿਉਲੀ ਕਰਮ ਭੁਇਅੰਗਮ ਭਾਠੀ ॥
କିଛି ନିୟଳି କର୍ମ କରିଥାନ୍ତି, କିଛି କୁଣ୍ଡାଳିନୀ ଶକ୍ତିକୁ ଜାଗ୍ରତ କରିଥାନ୍ତି।
ਰੇਚਕ ਕੁੰਭਕ ਪੂਰਕ ਮਨ ਹਾਠੀ ॥
କିଛି ମନର ଜିଦି ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣାୟମର ରେଚକ, ପୂରକ, କୁମ୍ଭକ କ୍ରିୟାର ଅଭ୍ୟାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਪਾਖੰਡ ਧਰਮੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਹੀ ਹਰਿ ਸਉ ਗੁਰ ਸਬਦ ਮਹਾ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥੧੪॥
ଏହି ସବୁ ଧର୍ମ-କର୍ମ କେବଳ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ଅଟେ ଏବଂ ଏହା ସହିତ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୁଏନାହିଁ, ଏଣୁ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ନାମର ମହାରସକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।||14||
ਕੁਦਰਤਿ ਦੇਖਿ ਰਹੇ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥
ତାହାଙ୍କ ପ୍ରକୃତିକୁ ଦେଖି ମନ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ,
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਭੁ ਬ੍ਰਹਮੁ ਪਛਾਨਿਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ବ୍ରହ୍ମଙ୍କ ପରିଚୟ ହୋଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮੁ ਸਬਾਇਆ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਅਲਖੁ ਲਖਾਇਆ ॥੧੫॥੫॥੨੨॥
ହେ ନାନକ! ସଦଗୁରୁ ହିଁ ଆତମାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଦୃଷ୍ଟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରାଇବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି||15||5||22||
ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ ਮਹਲਾ ੩
ମାରୁ ଷୋହଳ ମହଲା 3
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਹੁਕਮੀ ਸਹਜੇ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ॥
ଈଶ୍ଵର ନିଜ ହୁକୁମରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସୃଷ୍ଟିକୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ
ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਅਪਣੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ରଚନା କରି ନିଜେ ହିଁ ନିଜର କୀର୍ତ୍ତିକୁ ଦେଖିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਹੁਕਮੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੧॥
କର୍ତ୍ତା ତାହା ହିଁ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ନିଜ ହୁକୁମରେ ଲୀନ ଥାଆନ୍ତି||1||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਜਗਤੁ ਗੁਬਾਰਾ ॥
ମୋହ-ମାୟାର ଅନ୍ଧକାର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତରେ ପ୍ରସାରିତ ହୋଇଛି, ପରନ୍ତୁ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰਾ ॥
କେହି ବିରଳ ଗୁରୁମୁଖୀ ହିଁ ତଥ୍ୟକୁ ବୁଝିଥାଏ।
ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ਆਪੇ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੨॥
ଯାହା ଉପରେ ଈଶ୍ଵର ନିଜର କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି, ସେ ହିଁ ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସାଥିରେ ମିଳାଇ ନେଇଥାନ୍ତି||2||